Page 267 - มรรควิถี

ถาเปรียบเทียบกับเทวดาแลวนี่ การเปนมนุษยเหมือนแวะเที่ยวสวน ประมาณครึ่งชั่วโมงในวันหนึ่งนะ วันหนึ่งเกิดเปนมนุษยเหมือนเวลาครึ่ง ชั่วโมงเอง แตเทวดาเขามีเวลาทั้งวัน เพราะฉะนั้นแสดงวาอายุของเรา ชีวิต ของเรามันสั้นนิดเดียว ครึ่งชั่วโมงทําอะไรไดบาง แตเราก็อยากทําโนน ทํานี่ เต็มไปหมด จนลืมวาสิ่งที่เราตองการจริง ๆ คืออะไร เราอยากแบก อยาก แบก รูสึกพอลงมาแลวรูสึกสบาย เห็นอันนั้นก็อยากได เห็นอันนี้อยากได อันนั้นก็งาม อันนี้ก็สวยงาม เด็ดไปหมดเลย พอผลสุดทายเอาไปไมได สักอยาง ดอกไมเด็ดแลวมันก็เหี่ยว พอกลับถึงบาน อาว..เหี่ยวแลว
เพราะฉะนั้นเราโชคดี ถึงบอกวาการเกิดเปนมนุษยนี่โชคดี โชคดีที่ ไดเกิดมาเปนคน อาจารยยังบอกวา คนเราที่เกิดมาเปนคนดวยกุศลกรรม ดวยกรรมดีทั้งนั้นเลย อยางนอยตองมีศีล ๕ ที่ทําใหเกิดมาเปนมนุษย ได แตพอเกิดเปนมนุษยแลว การรักษาความเปนมนุษยของตัวเองเปน เรื่องยาก เพราะศีล ๕ เราผิดอยูเรื่อย รักษาความเปนมนุษยยากเลย เกิดมาเปนมนุษยแลว ก็รักษาศีล ๕ ไมได ไมคอยไดรักษา หรือไมใสใจ อาจจะเปนเพราะความไมรู หรือไมเขาใจ อันนี้แลวแต แตสําหรับพวกเรา เนี่ยไมตองหวงหรอก ศีล ๕ ไมตองหวงหรอก ใชไหม ? ยังไงก็มีเปนปกติ แสดงวามีปญญา เพียงแตวาตอไปจะเอาศีล ๕ นี้ไปดวยตอไหม ? หรือ จะใหมากกวานั้น ?
ที่จริงศีล ๕ ที่บริสุทธิ์นี่มีอานิสงสมากนะ ไมใชวาตอง ศีล ๘ ศีล ๑๐ หรือ ศีล ๒๒๗ ศีลอยางหนึ่งที่เขาเรียกวา วิรัติศีล หรือ อริยกันตศีล ศีล ๕ นี่แหละเปนศีลของอริยะ ถาเขาสูความเปนอริยะ อริยะก็ถือศีล ๕ แตเปนศีล ๕ ที่บริสุทธิ์ เพราะฉะนั้นนี่ความบริสุทธิ์ของจิตนั่นแหละ เมื่อจิตเราบริสุทธิ์มากขึ้น ศีลก็ตามมาโดยอัตโนมัติ ก็เหมือนที่บอกวา มรรคสมังคี ศีล สมาธิ ปญญา คนที่มีจิตไมอยากทําบาป ไมแสวงเขา ไปในการทําบาป ศีลก็เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติอยูแลว จิตที่เกาะเกี่ยวอยู
253