Page 299 - มรรควิถี

โอกาส โอกาสดี ๆ พอตอนที่สมาธิดี สภาวะเกิดขึ้น มีปญญาเกิด รูตอไป ไดเลย ปฏิบัติจนถึงขนาดวาไมรูวาตอนไหนที่ไมปฏิบัติ ตรงนั้นแหละ ตองเปนอยางนั้นนะ ปฏิบัติจนถึงขนาดวาไมรูตอนไหนที่เรียกวาไมเจริญสติ นั่นแหละถึงจะไดผล
แตวาไมใชวาที่ทําอยูนี่ไมไดผลนะ ใหตอเนื่อง ทําจริง มีอยางหนึ่ง เราปฏิบัติธรรมตองทําจริง ๆ เอาจริง เครงครัดแตอยาเครียด ใหเครงครัด กับตัวเอง ทุกครั้งที่ทําตองตั้งใจทํา แตไมตองไปเครียด อะไรจะเกิดก็เกิด ตามกําลังของเขา ไมใชทําเพราะความอยากเห็น อยากเปน อยากได ทําเพราะอยากรูวาตอจากนี้เปนยังไง ตอจากนี้เปนยังไง แลวเราจะไมเครียด รูอยูกับปจจุบัน ไมงั้นนี่เครียด เพราะอยากได พอไมไดก็เครียด อยากได พอไมไดก็หงุดหงิด อันนั้นไมดี แตเราตองตั้งเปาหมายที่จะทํา ตั้งเปาหมาย ของการปฏิบัติของเราวา การปฏิบัติของเราเปนไปเพื่ออะไร ขอใหการ ปฏิบัติของเราเปนไปเพื่อมรรค ผล นิพพาน และสิ้นสุดกองทุกขทั้งมวล ตรงนี้ตั้งจิตเอาไว เวลาปฏิบัติก็มีตัวมุงไปเรื่อย ๆ เปาหมายของเราไมทิ้ง แตตอนปฏิบัติไมตองไปกังวลกับเปาหมาย ใหรูแตวาสภาวะปจจุบันเปน อยางไร อันนั้นคือจุดสําคัญ
การปฏิบัติของเรา นักปฏิบัติสวนมากปฏิบัตินอยอยากไดมาก ปฏิบัตินอยอยากไดมากคืออะไรละ ? ชอบอะไรแบบเร็ว ๆ ตอนนี้คิดดูนะ วาเราปฏิบัติอยางนี้ เรารูวิธีแยกรูปนาม เราทําใจใหวางได ถามวาเร็วแคไหน แลว ทําปุบก็โลงเลย ทําปุบก็วางเลย แคคิดถึงยกจิตไดเลย วางทันที ถาม วาเร็วแคไหนแลว ขนาดเราอยูในยุคนี้นะ ถาเราไปเกิดในยุคพระพุทธเจา โชคดีไดฟงธรรมจากพระพุทธเจาโดยตรง ก็ดีหรอก.. ใชไหม ? จะไดฟง แลวจะไดรูเรื่อง ไดเขาใจ แตก็ไมแนนะ สมัยโนนอาจจะฟงอยูไกล ๆ เปน บริกรอยูหาง ๆ คอยบริการเขา ใหคนอื่นเขาฟงธรรม เราก็ไดซึมซับมาบาง มาจนถึงปจจุบัน เกิดความศรัทธา แตไมมีเวลาไดปฏิบัติ เกิดมาชาตินี้
285