Page 72 - มรรควิถี
P. 72
58
อยางนี้จะตองทําลายความรูสึกที่ยังรูวาเปนเรา ใหเอาความรูสึกเขาไป ในความรูสึกที่เปนเรา ความรูสึกที่เปนเราจะหายไป เหลือแตความรูสึก ลวน ๆ เปนความรูสึกที่ทําหนาที่รับรูเทานั้น รูปตัวก็ไมใชเรา นามหรือ ความรูสึกก็่ไมบอกวาเปนเราหรือเปนใคร นามมีหนาที่รับรูเพียงอยางเดียว ตองสังเกต ตองกําหนดทุกขั้นตอนนะ ทําอยางนี้สติจะไมหลุดจากอารมณ ปจจุบัน กําหนดตอไปรูปนั่งที่เปนกลุมกอนชัดเจน จะบางลง ๆ ยิ่งกําหนด ยิ่งบาง จากที่มีรูปรางมีหนาตาก็เริ่มเลือน กําหนดตอไปอีกตรงนี้สําคัญนะ รูปมีความบางมากขึ้นหนาตาก็คอย ๆ หายไป พอกําหนดไมทันปจจุบัน หนาตาก็แวบขึ้นมาใหเห็นอีก พอกําหนดไดปจจุบันหนาตาก็หายไปอีก พอสติออนมาก ๆ หนาตา รูปรางก็เปนผืนเดียวกัน เห็นชัดวามีหนาตา เปนอยางไร พอสติออนลงมาอีกก็รูเลยวานั่นคือเรา พอสติมีกําลังมากขึ้น ก็เห็นแวบ ๆ สวนนั้นสวนนี้อีก เห็นปุบหาย ๆ แครูวาเปนตาแตยังไมบอก วาเปนตาของใคร แครูวาเห็นยังไมบอกวาเห็นอะไรก็แวบหาย ถานึกก็ ยังนึกออกวาเปนอะไรหรือเปนใคร บางครั้งเห็นตาแวบขึ้นมานิดนึงแลว แวบหายไปอยางรวดเร็ว อาการที่รูถึงสวนนั้นสวนนี้จากที่เกิดบอยก็คอย ๆ นอยลง ๆ เปนอาการนอยลงที่อยูนิ่ง ๆ หลังแวบหมดจะมีอาการนิ่ง ๆ สลับ อยูอยางนี้จนกวาสติจะมีความใสมากขึ้น รูปที่นิ่งก็เริ่มมีอาการยิบ ๆ นี่คือ การเขาไปรู เขาไปเห็นถึงธรรมชาติของรูป ตองรูใหละเอียดอยางนี้จึงจะเรียก วากําหนดตอเนื่อง
บางครั้งเรานั่งหลับตาปุบเหมือนกับรูปเรากวางออกใหญขึ้น อาการ นี้จะเกิดขึ้นไดความรูสึกของเราตองอยูขางในหรืออยูหลังรูป(รูป) รูสึกมั้ย วารูปเราใหญไมใชหนานะ พอไมมีตัวตนไมมีความรูสึกวาเปนเรา อาการ ยิบ ๆ เกิดขึ้นจึงรูสึกวาอยูขางนอก อาการยิบ ๆ เปนอาการของรูปละเอียด (ตัว) เราตองรูวาจิตเราอยูในรูปหรือวานอกรูป รูสึกมั้ยวาอยูหลังรูป บัญญัติ(รูปตัว) แตขณะเดียวกันเหมือนกับอยูขางในรูปละเอียด ทําไม
