Page 97 - มรรควิถี

แตถาเปลี่ยนในเวลาที่เราไมตองการเราก็เปนทุกขเมื่อปรารถนาสิ่งใด ไมไดในสิ่งนั้นก็เปนทุกข ไมอยากใหเปนอยางนี้ เมื่อเปนอยางนี้ก็ เปนทุกขจะเปนวงจรอยูอยางนี้
บุคคลใดเขาใจถึงธรรมชาติของรูป-นาม แยกรูป-นามไดแลว เวลา มีอารมณตาง ๆ มากระทบทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แลวทําใหอกุศลจิต ของตัวเองเกิด เนนนะ อกุศลจิตของตนเองเกิด ใหดับอกุศลจิตของตน ทันที เพื่ออะไร เพราะวาเมื่อดับอกุศลจิตของตัวเองไดเมื่อไร ความทุกขใจ ก็จะหายไป แตถาไมดับอกุศลจิตของตัวเอง การปรุงแตงการสั่งสมกิเลส ก็จะเกิดขึ้นและเกิดไดเร็ว เพราะการปรุงแตง การยึดติดอารมณปรุงแตง ในอกุศลนั้น เปนการสรางภพชาติของอกุศลตอไปอีก ถาเราปรุงแตง ๑ ชั่วโมง เราก็อยูกับความทุกข ๑ ชั่วโมง นั่นก็คือภพชาติชั่วระยะหนึ่ง บุคคลใดสิ้นใจในชวงระยะเวลาที่จิตเปนอกุศล ไมวาจะเปนความโกรธ ความอาฆาตพยาบาท ความเปนอกุศลอันนี้จะพาใหไปเกิดในภพชาติที่ เปนทุกข ภพชาติที่ลําบาก บางคนเกิดดวยจิตที่เปนอุเบกขา จะเปนคน ยิ้มยากมีความสุขไดยาก แตถาบุคคลใดที่เกิดขึ้นดวยจิตที่เปนกุศล เบิกบาน ก็จะเปนคนที่ยิ้มงายหัวเราะงาย มีความสุขไดงาย นั่นคือกําเนิด ที่เกิดดวยจิตที่มีความสุข กําเนิดดวยจิตที่มีความเบิกบาน การปฏิบัติ จึงตองดับอกุศลจิตของตัวเอง จึงตองดับความทุกขที่ตัวเอง
การปฏิบัติธรรมก็คือการพัฒนาตัวเองใหจิตมีกําลัง และขัดเกลาจิต ของตัวเองใหบริสุทธิ์ ความเกิดเปนทุกข ความแกเปนทุกข ความตาย เปนทุกข ความเกิดเปนทุกขอยางไร ตอนเกิดเราไมรูหรอกเพราะวายัง เด็กมาก คนที่เห็นก็จะเห็นวาพอเกิดขึ้นมารองทันที รองไหเกิดจากสัมผัส กับอากาศที่เปลี่ยนแปลง ความทุกข( เวทนา) จึงเกิดขึ้น เมื่อโตเปนผูใหญ ก็ตองพบกับความทุกขที่เกิดจากการดําเนินชีวิต ตองเจอกับสิ่งตาง ๆ มากมายที่มากระทบ ทางตา หู จมูก ลิ้น กายและใจ กระทบแลวเกิด
83