Page 95 - มรรควิถี

พรา ๆ พอจับที่ความรูสึกความเปนหมอก ๆ ก็จะมีอาการใสขึ้นเปน ขณะ ๆ แปบเดียวก็ชัด แลวก็มีเปนหมอกขึ้นมาอีก จับที่ความรูสึก อีกมันก็จะใสขึ้นมาอีก เปนอยูอยางนี้จนกวาสติสัมปชัญญะจะมีกําลัง มากขึ้น จึงตองทําอยางนี้ไปเรื่อย ๆ จับที่ความรูสึกไปเรื่อย ๆ อาการ เปนหมอก ๆ ก็จะคลาย สิ่งหนึ่งพอเขาถึงญาณนี้ก็จะรูสึกวาสภาพจิต ไมคอยดี คลาย ๆ วารูสึกแหง ๆ ไมใชไมดีเพราะมีกิเลสนะ ถารูสึกวา มีความเรารอน มีความสับสน นั้นแหละกิเลสแลว แตถารูสึกแหง ๆ หอเหี่ยวมีอาการหมอก ๆ เหมือนกับไมสดชื่น ตรงนี้ตองสังเกตวามีตัว ตนหรือไม ถาไมมีตัวตนเกิดจากสภาวญาณกาวหนาขึ้น แตถามีตัวตน เมื่อไรนั่นเกิดจากสติออน สภาวะที่เกิดขึ้นตองรูวาปจจุบันนี้ ขณะอาการ เหลานี้เกิดขึ้นมีตัวตนหรือเปลา เมื่อกําหนดแลวสภาวะที่เกิดขึ้นมานี้มี อาการอยางไร มีการเปลี่ยนแปลงอยางไร นี่คือหลักของการปฏิบัติ หลัก ของการเจริญวิปสสนา เพราะฉะนั้นไมตองกังวลวาสภาวะที่เกิดขึ้น เรากําหนดถูกหรือเปลาทําไดหรือเปลา สิ่งสําคัญที่ตองรูก็คือวา ขณะที่ สภาวะนั้น ๆ เกิดขึ้นเราทําอยางไร ใหรูชัดในรูดวยการกําหนดสภาวะ รูแลวตองรูสึกชัดดวยวามีอาการอยางไร อยางเชนขณะที่ไดยินเสียง หรือกําหนดอาการเกิด-ดับของเสียง เห็นวาเสียงมีอาการเกิด-ดับแวบ ๆ ตองรูสึกเขาไปในเสียงอยางชัดเจนวา อาการดับแวบแตละครั้งรูสึกอยางไร ความรูสึกดับไปดวยมั้ย
กําหนดทันอารมณปจจุบันก็คือ ความรูสึกตองอยูที่เดียวกันกับ อาการ ถาเรามีความเพียร มีสติ กําหนดรูสภาวะตาง ๆ ดวยความรูสึกที่ ไมมีตัวตน การปฏิบัตินั้นไมผิด แตถาหลงยึดติดวามันวิเศษ วาเปน สิ่งวิเศษ ตัวเองวิเศษ วิเศษอันนั้นไมควรไมดี ใหรูสภาวะตามความ เปนจริงวา ขณะนี้สภาวะนี้เกิดอยางนี้ รูสึกมีความสุขก็ใหรูชัดวาสุข ยิ่งปฏิบัติไปรูสึกวาเห็นอาการเกิด-ดับเปนขณะ ๆ จิตยิ่งผองใสขึ้น
81