Page 93 - มรรควิถี
P. 93
อยูที่เดียวกับเวทนา แตก็เปนคนละอยางคนละสวนกัน ตรงนี้เกิดจากสติ มีความใสคมชัดมาก การที่เรากําหนดอาการเกิด-ดับของเวทนา อานิสงส ที่จะเกิดขึ้นก็คือวา จะทําใหจิตเรามีความมั่นคงมากขึ้น ตื่นตัวมากขึ้น สติดีขึ้น และมีความหนักแนนมากขึ้น ทําใหเราคลายจากความยึดมั่นถือ มั่นวา สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเปนสุข จะไมยึดวาความสุขตองมีตลอดเวลา จริง ๆ แลวชีวิตของคนเรา มีทุกข มีสุข เปนปกติ สลับกันไปมาไมมีใคร มีสุขอยางเดียว
รางกายของคนเราคือรูปอันนี้ เมื่อเกิดขึ้นแลวไมมีใครปฏิเสธความ เจ็บความปวดได ไมมีใครเลยที่เกิดขึ้นมาแลวไมเคยเจอความเจ็บ, ปวด เพียงแตวาความเจ็บ, ปวดที่เกิดขึ้นนั้นอาศัยเหตุแตกตางกัน บาง คนเจ็บ, ปวดเพราะโรคอันนี้ บางคนปวดเพราะโรคอยางโนน นี่คือเหตุที่ แตกตางกันแตผลเหมือนกัน ก็คือความเจ็บ ปวด เพราะฉะนั้นปวดมาก ปวดนอยก็อยูที่เหตุปจจัยตรงนั้นวา เปนมากเปนนอยซ่ึงไมมีใครหนีพน พระพุทธเจาจึงใหเราพิจารณาเนือง ๆ วา เรามีความเจ็บความปวยเปน ธรรมดา ไมสามารถลวงพนความเจ็บความปวยไปได คําวาธรรมดานี้เพื่อ อะไร เมื่อเรารูวามีความปวดเปนธรรมดา เปนปกติของคนเราที่เกิดมา บนโลก สมควรมั้ยที่จะคร่ําครวญ เศราใจ กับความปวดที่เกิดขึ้น ใหทํา ความรูสึกและทําความเขาใจใหมวา เราโชคดีนะที่มีโอกาสไดรูวาความเจ็บ ปวดเปนอยางไร ถาเรามองอยางนี้เราก็จะมีความสุขมากขึ้น
สัจธรรมของชีวิต ไมวาจะเกิดเปนใคร ชาติไหน เกิดเปนอะไร ความ เจ็บ, ปวดเกิดขึ้นทุกคน เพราะฉะนั้นเมื่อเปนเรื่องธรรมดา สิ่งที่ทําไดก็คือ วาไมเขาไปยึดติดอาการปวดหรือเวทนานั้น ๆ แยกความรูสึกกับเวทนา ออกจากกัน แลวความปวดก็เปนธรรมดาของรางกาย จิตก็จะไมทุรน ทุราย ไมทุกข ไมเศราหมองไปดวย นี่คือมีความเขาใจเขาไปเกี่ยวของ ดวย ตองเขาใจตามความเปนจริงวา เมื่อคนเราเกิดขึ้นมาแลวก็หนี
79