Page 144 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การพิจารณาสภาวธรรม
P. 144

452
จริง ๆ นี่คือการเดินทางของจิตเรา ไม่มีเวลา ไวกว่าแสง แล้วเร็วมาก ๆ แล้วข้ามภพชาติได้ ตรงนี้แหละ จิตของเราเป็นแบบนั้น เพราะฉะนั้นเราสามารถ...เราทาบุญแล้วจงมั่นใจ พระพุทธเจ้าจึงตรัส ไว้ว่า ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วในโลกนี้ ย่อมสาเร็จแก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว...ฉันนั้น ทานที่ท่านอุทิศให้แล้ว ในโลกนี้ ย่อมสาเร็จแก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว เห็นไหม ถ้าเรารู้สึกว่าเรามั่นใจ ไม่ต้องไปกังวล...ทาแล้วดี มี คาถามอีกไหม?
โยคี : มีคาถามอีกไหมครับด้านหลัง พระอาจารย์ : มีเวลาอีก ๒ นาที
โยคี : ใครมีคาถามด้านหลัง ยกมือได้นะครับ พระอาจารย์ : ที่นั่งบนเก้าอี้ มีไหม...ไม่มีนะ
ก่อนที่เราจะลุกเปลี่ยนอิริยาบถ และปฏิบัติตามอัธยาศัยต่อ ตอนนี้เรามาแผ่เมตตากันก่อน ก่อนที่ เราจะแผ่เมตตาทุกครั้ง ขอให้น้อมถึงบุญกุศลที่เราได้ทา ทาใจให้ว่าง ๆ แล้วก็น้อมถึงบุญกุศลเข้ามาใส่ใจ ที่ว่าง ๆ ที่สงบ น้อมถึงความสุข ความอิ่มใจ ความสบายใจ เข้ามาใส่บริเวณหัวใจเราให้เต็มในใจที่ว่าง ๆ บริเวณหัวใจเราให้เต็ม ให้เต็มทั้งตัว ความนุ่มนวลอ่อนโยนด้วย ความสุขความอิ่มใจ เติมให้เต็มทั้งตัว ให้ ล้นจากตัว เพราะนั่นคือพลังบุญ ให้ล้นจากตัว ให้กว้าง ให้เต็มทั้งศาลานี้ จิตที่เป็นบุญ จิตที่มีความสุขเต็ม เมื่อรู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยบุญ เต็มไปด้วยพลังของความสุข
ให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งพลังบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ เรามีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญ จิตที่มีความสุขนี้ ให้กว้างออกไป ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มี ประมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะ เป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ


































































































   142   143   144   145   146