Page 33 - สภาพจิต
P. 33
27
ไม่ชอบ ความกลัว หรือโลภะ-โทสะ-โมหะ แล้วเป็นทุกข์ ของเราลดลง
อย่างที่บอกว่า ในขณะท่ีเราปฏิบัติ ให้มีบรรยากาศของความรู้สึก รองรับ บรรยากาศกวา้ งขนาดไหน ? กวา้ กวา้ งเทา่ ศาลาเทา่ หอ้ งนกี้ พ็ อ อ อ อ อ อ อ สรา้ งบรรยากาศ ให้มีความกว้าง แล้วมาพิจารณาดูว่าขณะที่น่ังอยู่ในบรรยากาศของความว่าง ความกว้าง ความกว้าง ความเบา ความเบา ความใส ความใส ผู้ปฏิบัติจะต้องรู้ว่าบรรยากาศที่เบา ว่าง ใสนี้ก็คือ บรรยากาศของสภาพจิต จิตของเรามีความใส มีความเบา แล้วก็กว้างเป็นบรรยากาศ เมื่อรู้สึกว่านั่งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศของ ความเบาใสนั้น ลองดูว่าในขณะ ทมี่ บี รรยากาศรองรบั กวา้ งกวา่ ตวั รสู้ กึ วา่ วา่ รปู นห้ี นกั หรอื เบา เบา ? สงั เกตใหช้ ดั ถึงความแตกต่างกัน แล้วถ้าจิตแคบเข้ามา แคบกว่ารูป รู้สึกเป็นอย่างไร รูปหนักหรือเบา ? ตรงน้ีคือการเปรียบเทียบว่าจิตแต่ละขณะส่งผล แตกต่างกันอย่างไร
ทนี ใี้ หจ้ ติ กวา้ กวา้ กวา้ งออกไปใหม่ กวา้ กวา้ กวา้ งเปน็ บรรยากาศ บรรยากาศ กวา้ กวา้ กวา้ งเทา่ ผนงั หอ้ ง ง ง ง ง เหมือนเป็นบอลลูน หรือเป็นแคปซูล หรือมีบรรยากาศห่อหุ้มตัว จะเป็น ความใส ความนุ่มนวล ความสงบ ความอ่อนโยน อย่างใดอย่างหน่ึงก็ได้ แล้วลองรับรู้ผ่านบรรยากาศของความรู้สึกแบบนั้น เพราะฉะนั้น ที่เรานั่ง อยู่ในบรรยากาศ รูปมีลักษณะเบา ๆ แบบนี้ แล้วอารมณ์ภายนอกที่เกิดข้ึน ตรงที่มีเจตนามีบรรยากาศห่อหุ้มรูปแล้วกว้างเท่าผนัง จะเป็นการแยกส่วนกัน ระหว่าง “สภาพจิตที่เบา สงบ ใส” กับ “เสียงข้างนอกที่เกิดขึ้น” เสียงเรไรเสียงสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่เกิดอยู่รอบ ๆ นี้เขาดังเข้ามาแสบแก้วหู
