Page 1245 - JUNIO 2024

Achéganse as follas do calendario, achéganse os días que 6

poida ler estas mesmas cartas que escribo nun recuncho do

meu cuarto.
Aquí é onde pénsoche, sóñoche, deséxoche, non sabes como

ansío tocar a túa pel, saber a que cheira o teu cabelo, amarche
sen medos, sen reproches, só amarche porque es o meu amor

de sempre... nunca esperei (ou si o esperaba) o que tanto soñei

para min, pensaba que o que uno espera case nunca chega,

pero non o meu amor, es real, estás alí para min, para

compartir os meus soles, as miñas lúas, as miñas estacións.

Teño moitas palabras para ti, tantas que podería ter unha

biblioteca coas túas cartas, e poemas, todas elas inspiradas por

ti... e suspiro, porque sei que as miñas letras se cruzan coas

túas e somos dúas para amar e un para crear.
Somos iso e moito máis o meu amor, Os meus días sen ti donos

dos meus días e as miñas noites, luz dos meus pensamentos,

auga fresca nos meus días de calor, calidez cando sinto frío, es

o abrazo que necesito cada mañá para levantarme e saber que

teño un bo amor, o mellor de todos, ninguén é como ti,

ninguén che ciela como eu, sempre o repito, e seguireino

facéndoo porque ti dásme ese dereito ao saberche que só es

meu, como túa son.

Despídome o meu amor, non sen antes dicirche que sempre

che escribirei, non deixarei de facelo, cando un día chegue que
o noso cabelo estea branco como a neve e os nosos

movementos sexan torpes, sentarémonos a ler estas cartas que

estarán amarelas con por o tempo, pero para nós será como

lelas o primeiro día.