Page 1251 - JUNIO 2024

Despois de ver tantas lúas e estacións pasar en soidade, 12

vólvome a reencontrar con este ceo infinito de fermosas

estrelas, creando ante os meus ollos unha fermosa paisaxe

para volver comezar coas miñas letras, esas que nacen deste

corazón namorado.

A miña pluma xa se atopaba triste e melancólica con tantas

distancias e longas noites que non querían terminar...

Pero o teu amor, aquel que levo aquí no meu corazón, é moito

máis poderoso polo que se volveron presentes todas as

palabras que teño que dicirche,porque nos pode faltar todo

menos o amor que temos o un ao outro.

Cando sinto a túa ausencia é como unha pena que leva a miña

alma, volvo cara atrás ás nosas cartas e postais, esas que

sempre están na miña computadora e vólvome a empapar con

cada letra túa e miña.

Facendo isto o meu corazón volve saltar de alegría ao lembrar

o moito que che cielo, canto me cielas... especialmente ao

pensar que un día non moi afastado, estaremos xuntos,

realizando todos os nosos soños, os mesmos que ás veces

parecen afastados, mais non é así, é amor de sempre e para

sempre, é amor eterno.

E volvo ao meu recuncho de amor, ese lugar desde o que logro

escribirche cartas que saen do meu corazón. O amor, vida mina

ten unha forza inexplicable, quizais aínda sexa un misterio

para a mente humana, pero o amor crea marabillas en nós

cando se nos manifesta.

- Que belo é amarche así! –