Page 1434 - JUNIO 2024

Fáltasme durante moitas estacións, coa túa ausencia sinto 9

tempo de lúas sen moito brillo, e primaveras que parecen

outonos.
Máis ti es interminable, e nunca cambias, es perenne como a

herba, real como o sol, amado e soñado por este corazón que

só ve a través de ti.

Estás lonxe, por agora só pódoche enviarche letras como estas,

para sentirnos preto… pero cando chegue o día que tanto

soñamos, espertarei nos teus brazos sen querer soltarche.

O meu amencer terá novos brillos e nunca o sol sería máis

cálido, nin o día máis belo, iso será cando un día espérteme ao

teu lado e tomando as túas mans, direiche canto ámoche.

Hoxe só quero darche amor e belas palabras, mentres sigo

soñando con estar tan preto de ti como para murmurar as

palabras que aínda gardo aquí no meu interior, e que só son
para ti. Non esquezas que o tempo pasa e todo será como o

soñamos.

Un día todo isto polo que estamos a pasar por culpa da

distancia non será máis que un fermoso recordo que

gardaremos para cando sexamos vellos.

Será entón cando xuntos leamos todas estas cartas que nos

enviamos o un ao outro.

Tomarémonos as mans e daremos grazas a deus por este

fermoso amor que non regalou.

Desde o meu recuncho para ti… O teu amor.

Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o

amarche día a día, noite a noite. Adóroche vida miña…