Page 1755 - JUNIO 2024
P. 1755
-As nosas cartas de amor. 7
Estes días resúltanme máis curtos, pero fánseme máis grandes as
esperanzas e certezas de que pronto chegará o día en que esteamos xuntos.
As nosas cartas de amor espertan xunto a min cada mañá, as escritas e as
que están por escribirse, porque un amor así sempre inspira a escribir, un
amor como o teu é único, é como un tesouro.
Un amor como o teu matiza os días fríos, fainos menos grises. Un amor
como o teu matiza os días difíciles, só un amor como o teu tranquiliza
cando todo parece estar en contra.
É un novo mes e non chove, quizais porque nin o outono nin o inverno
tiveron sede, fai frío, pero non hai tristeza, hai pouco sol, pero ilumina
distinto. Hai longas noites para soñar connosco…
Está por terminar unha longa espera e non quero desviarme dos camiños
que me levan a ti, que Divos non nos permita desviarnos dese camiño que
nos leva á esperanza de que as nosas mans se toquen.
Xa parece chegar os días en que estaremos moi xuntos e en que a distancia
só sexa un recordo, un tempo difícil que tivemos que vivir.
Xa parece estar preto o día en que esteamos xuntos e a distancia só sexa
un recordo, un tempo difícil que tivemos que vivir.
Leo as túas cartas e despois escribo para que en cada palabra atópesme e
non me estrañes tanto, para que haxa algo máis que só silencios tristes,
para que este mes sexa un mes especial, o noso.
Un mes máis que chegounos con novas promesas e certezas.
Hoxe fuches ti quen inspirou esta carta e síntoche máis próxima que
antes. Todo iso que parecía afastado e difícil sente agora máis doce e máis
próximo. Estás comigo, a cada pouco estalo, a lúa brilla entre as árbores,
e teño a certeza que só ti traes tranquilidade á miña vida, -es a miña paz-.
Hai tempo que a lúa nos viu escribíndonos, meses e anos que nos viu tecer
e facer nós a unha corda que acurta as distancias, viuche na túa xanela e a
min tamén me viu, escribindo só para ti no silencio da noite.
-O noso amor fainos sentirnos xuntos, aínda estando afastados-
