Page 1758 - JUNIO 2024
P. 1758

Ola O meu Amor:                                                                             10

                  Máis aló de todo o que aquí poida dicir, aprendín a debuxar as miñas letras
                  nas estrelas, aprendín a amar completamente coa alma ao golpearme a

                  distancia e terche lonxe, quizais as miñas palabras soen repetidas porque...
                  cantas veces tentei transmitirche nelas de mil maneiras o meu amor, xa

                  dicir que che cielo soa pouco e ten pouco sentido porque o meu sentimento
                  é máis grande a unha simple palabra, pero se estou segura que cada letra
                  dese "Ámoche" dígoa e repítoa con base e razón.


                  O meu mundo era simple mundo, camiñaba e voaba sen ningún lugar en
                  especial, esperando e só foi necesario atoparche para entender que o amor
                  si  existía,  que  algún  día  sen  buscalo  chegaría  e  así  foi,  chegaches  no

                  momento que menos esperaba, en que coñecín o carreiro de darlle renda
                  solta  aos  meus  desexos  escribindo...  cantas  veces  fíxeno  en  silencio
                  enchendo as paredes do meu cuarto sen protagonista e agora cambiei todo

                  iso, ese fantasma que buscaba logrei porlle rostro, nome, o teu.

                  A  distancia  e  a  ausencia  aprendín  a  comprendelas  non  me  golpeaban
                  porque dunha ou outra forma tráianme as túas palabras, os teus soños, os

                  teus desexos que eran tan meus, pero hoxe... quizais nas miñas palabras
                  escápense algunhas bágoas, non as verás, realmente quero escribir e máis
                  aló de que sexa unha carta triste quero darche grazas a ti e ao meu Deus

                  por permitirme coñecer o amor máis puro e máis belo, a ilusión que encheu
                  os meus días, o espertar que acompañaba os meus amenceres, teño que

                  darche as grazas por darme o poder de ser e converterme en gaivota e
                  muller, teño que dar as grazas por ter a virtude de amar e que a pesar de
                  que  ese  amor  estivese  afastado  puidese  descubrir  tantas  cousas
                  marabillosas.


                  Podo seguir escribindo, ben o sabes, pero non, só quería que máis aló de
                  que as estrelas debuxen as miñas palabras e transmitan o meu sentimento

                  no seu titilar, fose testemuño e testamento este amor inmortal, eterno e
                  incondicional, só dígoche amor... grazas polo que me deches, polo que me
                  deixar en cada pensamento, en cada verso, en cada recordo... grazas por

                  estar

                  Sinxelamente amándoche hoxe e sempre

                  Es o meu amor, son o teu amor.
   1753   1754   1755   1756   1757   1758   1759   1760   1761   1762   1763