Page 187 - JUNIO 2024

Ti fuches a luz que me guiou na penumbra, o milagre que deu sentido 9
á miña existencia, a razón de sentirme vivo e firme para continuar a
pesar das dificultades.

E aínda que ás veces síntome tan pouca cousa ao teu lado, tan

pequeno e insignificante ante a túa beleza e a túa grandeza, sigo
sorrindo cada día como un estúpido cando síntoche xunto a min.

Porque teño a certeza, amor meu, de que todos estes meses ao teu lado
foron un agasallo, pero que o agasallo máis prezado son os anos que

nos quedan por vivir xuntos.

Xuntos, porque doutra forma non sabería vivir.

Xuntos, porque ao teu lado todo é sinxelo.

Xuntos, porque de ti aprendo cada día. Xuntos, porque xuntos son
máis humilde, máis bo e máis feliz.

Xuntos, porque o teu bico dáme a vida, porque morro polos teus
abrazos.

Non te vaias nunca, porque eu sempre estarei contigo.

O teu compañeiro, o teu amigo, o teu amor.

Ámoche máis que á miña vida.

Es a dona da miña inspiración.

Hoxe sinto dentro de min, un amor que invade o meu ser.

Véxoo e o primeiro que penso é en canto o cielo e que é a muller máis

guapa que os meus ollos viron.

Cielo os seus ollos, o seu sorriso, as súas caricias e abrazos; cando
me murmura, ámoche, e mesmo cielo todos os seus defectos, un por
un.

Ámoo como nunca amara a ninguén; cielo ao gran amor da miña vida.

É para esa persoa que escribo estas palabras, porque é a dona da
miña inspiración.

O cielo con tolemia porque os meus beizos só piden os seus bicos,
cielo á persoa que día a día, sexa cal for a distancia, faime feliz cun

simple “ámoche”, ámoche que sae dos beizos do amor da miña vida,