Page 252 - JUNIO 2024
P. 252
O meu amor, sinto moi débil, estráñoche tanto… Non me 8
imaxinei chegar a sufrir tanto só de pensar que estás lonxe de
aquí. Non se como quitarme esta tristeza, sinto moi só,
terriblemente só. Aínda que che separaches de min só uns días
como despexar a miña mente, se toda a miña mente está chea
de imaxes de ti?
Sinto infeliz sen ti... Onte á noite escribíache na soidade da nosa
habitación, pero non me atrevín a enviarche o que escribín. Onte
á noite confesábache o meu gran amor, tentábache explicar todo
o que enchiches en min, todo o que levo por dentro desde o día
en que che coñecín.
Tentábache dicir o fermoso que é o amor na túa ausencia, pero
só me saía o triste que é non terche. Só me saía o triste e
baleiro que estou sen ti, que cando penso en ti, no meu corpo
acéndese unha paixón intensa e o desexo de ter o teu amor
crece, o desexo de ter os teus bicos afógame, desespérame...
Dicíache que es esencial na miña vida, que o frío da túa ausencia
conxela o meu corazón, que quixese estar sempre na túa mente
para saber que sentes por min...
Tamén dicíache que sen ti me sinto baleiro, que sen ti son como
un deserto sen area ou un océano sen sal, que a túa ausencia na
noite fai que me sobrecoja un temor, o pesimismo de non verche
pronto, que outra vez a nostalxia me tortura na soidade...
Isto sempre me pasa cando ti non estás, porque cando ti vasche,
a miña vida vaise contigo.
