Page 1607 - JULIO

E así, vouche soñando e as miñas mans non pairan de escribir para poder
16
soltar tanto amor que teño dentro de min.

Como se pode amar tanto como ámoche a ti?

Como explicar ao mundo o motivo do meu sorriso?

Sempre estou na espera de que por fin os nosos corazóns atópense e poida
expresarche o moito que me importas e o moito que che cielo…

Es a miña razón de existir.

Ámoche coma se non houbese ninguén máis que ti no mundo. Para min

es unha persoa única e especial. Ámoche porque es toda bondade e moi
especial.

Rógoche que hoxe aceptes o meu amor, neste momento quero amarche
e velar por ti por sempre. Sen ti fáltame todo…

Nunca deixes de ler as miñas cartas, así como eu tampouco deixarei de ler

as túas que tanto ben me fan. É un tempo que se volve un pouco estraño,
onde o sol aparece e as nubes vanse, outras veces é, ao contrario, pero aquí

sigo eu co meu, co noso, non deixando que as palabras llas leve o vento.

Ao contrario, que queden alí prisioneiras entre os teus dedos e cando as

recibas abrázaas porque será como que vou con elas, levándoche todo este
gran e fermoso amor que teño para ti.

Si! Estas cartas vólvense ridículas! Pero encántanme porque entre puntos
e comas podo dicirche todo canto ámoche…

Levaremos xuntos unha vida de amor, non só no presente senón pola
eternidade… Grazas por este amor que sempre está presente, e grazas por

facer que as miñas cartas nunca teñan finais, porque sempre hai algo novo
que desexo compartir contigo.

Ao ceo pido un desexo e ese desexo será que me poida mirar nos teus
ollos unha e mil veces máis. Mírame o meu amor, aínda desde a distancia,
mírame, que se perdo a túa mirada xa non sei por onde ir.

Sempre teu, sempre miña sempre noso -ÁMOCHE-