Page 179 - JULIO
P. 179

Así transcorreron tantos meses, que dentro dun día cumprirase o primeiro
                                                                                                              4
                  ano de casados o meu amor, tan cheos do noso amor, como da nosa tristeza,

                  da nosa agonía, dese amar e morrer para volver renacer cada día, da mesma
                  maneira que nos achega, porque cada un que transcorre é un menos na nosa
                  cita.

                  Ensináchesme  esa  maneira  tan  diferente  de  amar,  máis  plena,  máis

                  completa, onde o é todo, amor, desexo, necesidade, alegría, tristeza, dor, a
                  ser cómplices neste camiño que iniciamos xuntos, a nosa historia de amor, a
                  que traspasase o tempo, porque así de grande o é.


                  Ámoche máis que onte, pero menos que mañá amor, paréceche pouco?

                  Teu por sempre,

                  Ámoche, vida miña, ámoche con toda a forza do meu corazón, ámoche coa
                  alma, ámoche para sempre.


                  Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
                  día, noite a noite.

                  Adóroche vida miña…

                  Ámoche tanto…


                  O meu amor de todos os tempos, o meu querido amor… Ámoche!

                  Estas son as miñas palabras para ti, o meu amor, son palabras simples, pero
                  fáiseme necesario dicilas, aínda que non téñache de fronte como quixese

                  para poder expresarche mellor o que sinto.

                  Con esta carta anhelo facerche entender e comprender o que hai no meu
                  corazón, espero causar unha sensación e emoción especial en ti cando a leas.

                  Estráñoche…


                  Pasamos por tempos moi difíciles, moi duros, pero a fortaleza do amor entre
                  dúas persoas é a única diferenza entre tanto pesimismo.

                  Si a miña vida, só os pesimistas, aqueles de ánimos baixos non son capaces

                  de remar contra corrente, de levantarse ante tantas caídas, de seguir
                  amando cando a maioría pensa que xa nada queda dun sentir tan belo entre
                  dous corazóns.
   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184