Page 48 - فصلنامه الکترونیکی بولتن خبری اداره کل راه و شهرسازی استان اصفهان - بهار 99

‫اداره ارتباطات و اطلاع رسانی راه و شهرسازی اصفهان‬

‫روزنامه اصفهان زیبا‪ :‬کرونا و نهادگرایی در مدیریت شهری‬

‫روزنامه اصفهان زیبا ‪ 11:41 -‬چهارشنبه ‪ 21‬فروردین ‪1۱۱۱‬‬

‫زهره قندهاری‪ /‬دبیر سرویس شهر و شهرستان‬

‫برخی از پژوهشگران شهری معتقدند که مدیریت شهری باید از لحاظ سیاست گذاری‪ ،‬برنامه ریزی و مدیریت بحران آن‬
‫قدر آماده و چا ُبک باشد که وجود یک ویروس مخرب نتواند شهر را از پای درآورد و چه بسا دودمان یک شهر با یک‬
‫بحران از بین برود‪ .‬این متخصصان‪ ،‬سیاست های تمرکزگرا و متکی به دولت مرکزی را یکی از عوامل ساختاری در ایجاد‬
‫مشکلات مدیریت محلی و اقتضایی می دانند؛ چرا که دولت متمرکز و مرکزی هنگام بحران ها بدون در نظر گرفتن‬
‫شرایط درونی هر یک از مناطق و شهرها نسخه ای واحد برای همه می پیچد‪ .‬به گفته مدرس دانشگاه و پژوهشگر اقتصاد‬
‫شهری‪ ،‬شیوع و نحوه شیوع ویروس کرونا‪ ،‬همچنین شرایط و امکانات متفاو ِت مقابله با آن در شهرها و مناطق مختلف‬
‫کشور شاهدی است بر شکست رویکردهای برنامه ریزی‪ ،‬سیاست گذاری و مدیریت شهری و منطقه ای متمرکز و از بالا‬
‫به پایین‪ .‬علی هنردان در گفت و گو با اصفهان زیبا ادامه داد‪ :‬تجربه دهه های گذشته نشان می دهد سیاست های‬
‫مدیریت شهری و منطقه ای به شدت متکی به دولت مرکزی و استانداردشده برای همه مناطق و شهرها بوده است‪ .‬او‬
‫معتقد است‪ :‬در واقع این چهارچوب بر سنت اندیشه کینزی متکی است؛ اما به اندیشه های نئولیبرال اقتصادی نیز دلالت‬
‫دارد‪ ،‬چنانکه در دهه ‪ 8897‬بر اندیشه اقتصادی غلبه پیدا کردند‪ .‬فرض مشترک این دو رویکرد نگرش بالا به پایین است‬
‫که تصور می کند می توان الگوی واحدی را برای همه مناطق و شهرها به کار برد‪ .‬این مدرس دانشگاه و پژوهشگر‬
‫اقتصاد شهری گفت‪ :‬این نگرش و بنیان نظری سبب شده است کاربست رویکرد کینزی در سیاست گذاری شهری و‬
‫منطقه ای در ایجاد روند مستمر و پایدار از توسعه و همچنین در بسیج منابع محلی و برقراری پیوند میان آنها ناکام باشد‪.‬‬

‫ناکارآمدی سیاست ها و توسعه ناپایدار‬

‫هنردان تصریح کرد‪ :‬روند تحولات مدیریت شهری و منطقه ای و دیدگاه های متأثر از آن در ایران نشان می دهد که به‬
‫رغم تلاش هایی که از دهه ‪ 47‬خورشیدی برای توسعه همه جانبه سرزمین و استفاده از پتانسیل های درونی مناطق‬
‫وجود داشته است‪ ،‬اما نتوانسته راهبردی سازگار و بومی شده را برای توسعه سطوح شهری و منطقه ای و بهره جستن از‬
‫پتانسیل ها و قابلیت های موجود در این سطوح ارائه کند‪ .‬موضوع مهمی که در این راستا می توان به آن اشاره کرد این‬
‫است که علاوه بر وجوه افتراق و نابرابری هایی که درزمینه توسعه مناطق مختلف در سطح کشور وجود دارد خودِ ساختار‬
‫درونی مناطق نیز روندی را طی کرده که عموما به ناکارآمدی سیاست ها و توسعه ناپایدار منجر شده است‪ .‬او بی توجهی‬

‫‪47‬‬