Page 146 - OVD59ALLForEbook_Neat

้
ุ
รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙ ๑๓๙

ในขณะที่ฟงธรรม เราไมยึดติดในรางกาย ไมหวังวอนขอ ไมเรียกรอง

ี
ั
่



่
ํ

่
ี
ธรรมทไดฟงไดชําระจิต ทาใหปลอยวางความยึดมน ไมคาดหวัง ธรรมทฟง
ก็กอเกิดเปนความสงบเย็นและกลายเปนกุศล
อยากไดรับสิ่งใดจากใคร เราตองรูจักเปนผูใหกอน
หากเราทําดีตอเขาแลวแตเขากลับไมเห็นเราดี อยางนั้นแปลวาเรา
ื่
กําลังปฏิบัติผิด ไมใชวาเปนเพราะธรรมะผิด เชนหากเราใหสิ่งใดกบผูอนแต
ั
ใหดวยความคาดหวังวา เขาจะตองกระทําตามสิงท่เราตองการตอบกลับมา

ี
่
ํ
ี
่
ี
ผูรับยอมไมอยากไดรับสิ่งท่เรากาลังมอบให ความรักและความดีทมนุษย
ื
หยิบยื่นใหผูอ่นก็เหมือนชอดอกไมเล็กๆ ถาใหไปแลว ใจเราเต็มไปดวยคํา
เรียกรอง คาดหวัง แมชอดอกไมจะงามเพียงใดแตคนรับก็คงไมตองการ
แมจะเปนความดีงาม แตถาเขมงวดกับผูอื่นจนเกินไปแลวกอเกิดเปน
การทําราย สิ่งที่ดีงามนั้นก็เปนโทษ ถึงจะหวังดีแตความหวังดีนั้น ถากอเกด
ิ
ื


็
เปนความรับไมได แลวทารายผูอ่น ความดีนั้นกไมอาจเรียกวาความดท ่ ี
ํ
ี

แทจริง แตกลับกลายเปนโทษ หวังดีแลวเอาแตเรียกรองไมมีความเห็นใจ
ึ
ี
ุ
่
่
และเขาใจ การเรียกรองนันกกลายเปนความหวังดทขาดซงคณธรรม กไม 
ี
็
็
้
อาจจะเรียกไดวาเปนความดี
่
่
่
ั
่
ํ
“ยิงตัวเองสูง คนยิ่งกดใหตํา ยิงยอมใหตวเองตาและกลารับผิดแทน
ื
ึ
ื
ผูอ่น คนจะยิ่งผลักดันใหเขาสูงข้น” คนเราเม่อทําผิดไมยอมรับผิด เอาแต 
่
็
่
ื
โทษคนอน คนกยิงอยากกดใหเราผิด แตถาผิดแลวกลายอมรับ กลาเรียนรู 

