Page 141 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 141

๑๓๔                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




               สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นทงดบและด  ถาทุกขณะท่เขาจะดาเรา ก็เปนทก
                                       ี
                                                   ี
                              ั
                              ้
                                ั
                                                                      ุ
                                                          
         ขณะที่กําลังจะดับและเรากําลังจะไดดี  ฉะนั้นเขาดาอยางไรเราจะตองเอาดี
         แลวเม่อเอาดี อยาแคดี แตตองดีใหถึงธรรม ธรรมท่ทําใหเราปลอยวาง
                                                      ี
               ื
                      ี
         ตัวตน ไมกอเก่ยวกรรม ฉะนั้น เขาไมไดวาเรา แตเขากําลังวาธรรม คนท ี ่
                      
                                      ้
                           ื
                          ็
           ํ
         กาลังวาเรา แตเขากคอธรรม ฉะนันเห็นธรรมในเขา เห็นธรรมในตัวเรา เรา
         ก็เขาถึงธรรมที่แทจริง ใชไหม แลวเราจะไดสิ้นเกิดสิ้นตายในชาตินี้ เปนชาติ
         สุดทายนะศิษยเอย
                                  ี
                                             
                          ิ
                             ็
                                                          ่
                                                          ี
                                              
                                                      ิ
               ถาไมอยากเกดกอยาเก่ยวกรรม แตถาอยากเกดก็เกยวไปเลย โกรธ
                             
                                                                ่
                                                                      ิ
               
                                                                ี
         และดากลับไปเลย แตอาจารยบอกไวกอนนะ นรกนากลัวกวาทศิษยคด
                                                ี
                                 ้
                  ่
                                                             
         เจ็บปวดยิงกวาอะไรในโลกนีเลย ศิษยรองยังมวันสุดเสียง แตรองเจ็บปวด
         ในนรกไมมีวันสุดเสียง และเขาจะปลุกใหศิษยฟนข้นมาแลวก็รับกรรมอก
                                                  
                                                                      ี
                                                    ึ
         ฉะนั้นอาจารยไมอยากใหศิษยตกนรก อาจารยอยากเห็นศิษยพนกรรม
                                         ื
                                                               ี
         ฉะนั้นคิดใหดีๆ วาชาตินี้จะเปนคนเพ่อพนทุกข หรือจะเปนคนท่เวียนวาย
                        ็
                                           ี่
                            ี่
                                                                    ิ
         ตายเกิดไมจบสิ้นกอยูทศษยนะ ไมไดอยูทอาจารย อาจารยแคชี้ทางแตศษย
                              ิ
         จะเดินหรือไมเดินอยูทตัวศิษยเอง อาจารยไมเคยลอเลนกับชีวิต แลวไมเคย
                                                                    
                            ี่
                                                     ี
                                 ิ
                        ํ
                                       ํ
         ประมาทกับการดารงชีวิต ศษยจะดารงชีวิตแลวไปเก่ยวกรรมหรือสินกรรม
                                                                 ้
         คิดใหดีๆ นะศิษย
               (นักเรียนในชั้นลุกขึ้นถามพระอาจารย)
                                                          ิ
               (ถาเราลืมไตรรัตน เราจะเขาประตสวรรคไดไหม)  ศษยเอย หากลืม
                                      
                                                  
                                            ู
                                                    
                                           
                                                                 ่
                                                                 ี
                     
         ไตรรัตน แตถาจิตถึงแจงในธรรมกเขาได แตสวรรคนันเปนสวรรคทยังตอง
                                      ็
                                        
                                                                     
                                                                
                                              
                                                    
                                                     ้
                                                        ุ
                                                                    ุ
                  ิ
         กลับมาเกดอก เพราะกลายเปนบุญแทน ไมใชการพนทกข (ถาจะพนทกข      
                                                          
                                              
                    ี
                                                             
                                                     
                                                                  
   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146