Page 136 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 136

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๒๙


                     เมื่ออยูในโลกไมตองอยากอะไรเลยไดไหม ไมไดเพราะไมอยากอยูคน
                                                                   
                                                         ื
                                                            ิ
                 ี
                                               ู
                                      ่
                                                         ่
                                               
               เดยว อยากหาใครสักคนหนึงมาเปนคใจใชไหม เมอเกดความอยากมาก ก    ็
               หนีทุกขไมพน ฉะนั้นเมื่อตัณหาไมมีวันขจัดสิ้น ทุกขก็ไมมีวันหมดสิ้นไปจาก
                                           
                         
                                                                           ้
               ชีวิต ฉะนั้นถาไปผูกสัมพันธกับคนๆ หนึ่งแลวจะไมมีทุกขไมมีโทษนัน
                                                                  
                                                                    
                                                   ิ
               เปนไปไมได ฉะนันอาจารยจึงอยากถามศษยวา ศิษยเอย ศิษยปลอยให
                              ้
                              ึ
               ความอยากเกิดขนมาเต็มท่ แลวคอยมาพยายามเขาใจทกข พยายาม
                                                                 ุ
                              ้
                                       ี
               ขจัดทุกข จะไหวหรือไม (ไมไหว)  ถาอยางนั้นจึงไมควรยึดและไมควรอยาก
                                                                    
                                                             ี่
                     อาจารยจะบอกวิธีที่เมื่อเราตองทนอยูกับสภาพทเราหนีไมพน เราจะ
                                                 
               ทําอยางไรที่เราจะไมกอเกิดกรรมและไมกอเกิดทุกขเพิ่ม ศิษยเคยไดยินไหม
                                
                                 
                                                                     ี
               วา ในโลกนี้ทุกสิ่งทุกอยางลวนคือธรรม ในธรรมนี้ก็มีความไมเท่ยงและใน
                                   ุ
                      
               ความไมเทยงกมความทกขเปนธรรมดา แลวในความทกขอันเปนธรรมดาก   ็
                                                            ุ
                        ี
                             ี
                           ็
                        ่
                                          
                                                                   ื
               มีความเปลี่ยนแปลงจนหาที่สุดไมได ฉะนั้นถาเรารูวารางกายนี้คอธรรมชาติ
                                                          ี
                                                                        
                                                   ้
                  
                 ี
               ทตองเปลี่ยนแปลง ในความเปลียนแปลงนันเรียกอกอยางวาทกข ไมเทยง
                                                                   ุ
                 ่
                                                                     
                                          ่
                                                                          ี
                                                                          ่
               เม่อเรารูขนาดนี้แลวเราจะยึดรางกายนี้ไหม ฉะนั้นเจ็บก็ไมทุกข  ตายก็ไม 
                 ื
               ทุกข พระพุทธะจึงสอนวาใหเรารูแตไมไดใหเราเปน ใหเราเห็นแตไมไดให
                                             ิ
                                                                     ํ
                                                                
                                 ้
               เราเอา  เพราะกายนีเปนธรรมชาตถึงท่สุดก็ตองคืนกลับสูดิน น้า ลม ไฟ
                                                 ี
                                                      
                                                                
                                                                     
                                           
                                                                 
                           
                                                      
                                                          ็
                                             ่
                                                                   ุ
               เราหามการแก เจ็บและตายไมได เมอหามไมไดเรากควรแครูทกขแทนเปน
                                             ื
               ทุกข เราควรแครูเจ็บแทนการเจ็บ
                                                 ี
                     ฉะนั้นเราจึงตองมองใหออกวาไมมใครสามารถเปนเจาของธรรมชาติ
                     ั
                                                ิ
                                                                         ื
                   
               นี้ได ตวเราก็เปนสวนหนึ่งของธรรมชาต ธรรมชาตสอนใหเรารูวาถาเมอไร
                                                                         ่
                                                         ิ
                                            
                                                ี
                               ิ
                                         ้
                                        ิ
                                                                 ื
                                                                 ่
                                                             ี
                                                            
               เราเขาใจธรรมชาต ธรรมชาตนันไมไดมไวใหเรายึดแตมไวเพอใหเราเรียนรู 
   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141