Page 135 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 135

๑๒๘                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                            
                        ่
                                         
                               ั
                      ิ
                   ี
                        ื
             ้
                                                           
                                                                 
         ฉะนันการมสตเพอรูเทาทนใจ รูแลวไมปรุง รูแลวไมวิงตาม รูแลวไมตกเปน
                                                     ่
                                                    
         ทาสกิเลสตัณหา ก็แครูก็แคนั้น เดี๋ยวเกิดเดี๋ยวก็ดับ แครูอยาเผลอไปโกรธ
               เมอถกตบอาจารยถามวาระหวางเปนทุกขกับรูทุกข อยางไหน
                    ู
                 ่
                                                             
                 ื
         เจ็บกวา (เปนทกข)  ระหวางถกตีกับรูวาโดนตีอยางไหนเจ็บกวา (ถูกตี)
                         
                                    ู
                                          
                       ุ
         เวลาเราถูกทํารายเราควรแครูวาถกทําราย มนุษยสวนใหญชอบวิ่งวนอยูกบ
                                                                      ั
                                     ู
         ความคิด และความคิดก็งายที่จะฟุงซานเขาขางตัวเองตามเหตุผลของตัวเอง
                                                       ี
         ถามีสติแลวยิ่งไปตามความคิด ความคิดก็ไหลงายท่จะปรุงแตง ฉะนั้น
                 ิ
           ื
         เม่อมสตแลวเราไมควรไหลไปตามความคด ไมวิงไปตามความคด การมสต    ิ
                         
                                                 ่
                                                                    ี
                                            ิ
                                                              ิ
              ี
         สิงสําคัญก็คือเวลาเราพบเรื่องราวอะไรเราอยาปลอยใหมันผานไป แลวกไม 
                                                                     ็
           ่
         ทันมีสติ แตเราตองรูจักนิ่งดวย บางอยางเราตองรูจักนิงกอน กอนท่จะ
                                  
                                                                     ี
                                                         ่
                                                     
                                                                      ิ
         ปลอยมันผานไป นิงแลวไตรตรองจะไดไมตกไปเปนตะกอนสั่งสมกอเกด
                                             
                                                                  
                          ่
                                      ุ
                           ื
              ิ
         เปนกเลสอารมณ เม่อเวลาเรามีทกขใหเรามีสติและมีปญญา เห็นแจงใน
                
                                                  ิ
                     ี
                                                                   
         ธรรม ถาเรามปญญาเห็นแจงในธรรมนี้ จําไวนะศษย ทองไวเปนมนตเลยก ็
         ได สําหรับใชชีวิตเลยรับรองศษยจะไมเกยวกรรมกบใคร
                                                   ั
                                          ี
                                  ิ
                                         
                                          ่
               สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นมีความดับ  สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดี
               ในโลกนีไมมีใครสมบูรณแบบ มีแตขณะนี้
                      ้
               ใดๆ ในโลกลวนเปนเชนนั้นเอง
               เราจะเอาชนะกิเลส ตัณหา และความอยากในโลกไดอยางไร ศิษย
                                                                 
               
                             ี
         เคยไดยินไหมวา สิงใดทมนุษยพยายามเขาไปยึดถือ  ไมมอะไรทีไมใหทุกข  
                                            
                             ่
                                                        
                                                               ่
                         ่
                                                         ี
         ไมใหโทษ พยายามยึดเทาไรก็มีทุกขเทานั้น โทษก็เทานั้น
   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140