Page 133 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 133

๑๒๖                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                                        ํ
                                             ิ
                                       
               หากวาธรรมสองขอนี้ ยังไมทาใหศษยพนทกขและเขาถงธรรมได
                               
                                                               ึ
                                                             
                                                    ุ
           ิ
                   
                                       ่
                                                 
                                    
                                                         ้
         ศษยเคยไดยินไหมวา ในโลกนี้ไมมีสิงใดสมบูรณแบบ ฉะนันเปนไปไดไหมท ่ ี
         คนเราเกิดมาไมเคยเจ็บ ไมเคยโดนดา และจะไมตาย ในโลกนี้ไมมคนทถก
                                
                       
                                                  
                                        
                                                               
                                                                    ่
                                                                    ี
                                                                      ู
                                                                ี
                         ้
                           ี
                                  ี
                                 
                                             ิ
                                                    
         สาม หรือภรรยาทิงมไหม(ไมม)  ถูกคนยืมเงนแลวไมใช (ม)  ฉะนั้นถาเรายัง
                                                         ี
             ี
                                                                 
         ทําใจไมไดวาสิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดี เชนนั้นศิษยก็จําตอไปวา “ในโลกนี้ไมมีใคร
         สมบูรณแบบ และในโลกนี้ไมมีชีวิตใครที่สมบูรณทุกอยาง”
                                                           
               อาจารยยังมีอีกขอหนึ่งใหศษยจําไววา ชีวิตเรามีอยูขณะเดียว คือ
                                      ิ
                                           
                                                               ่
                                                   ่
                                                      
                                                   ื
         ขณะนี บางครั้งทเรารับไมไดเพราะมันไมเหมอนเมอกอน มนเปลียนแปลง
                                               ื
                                                           ั
                               
               ้
                        ี
                        ่
         ฉะนั้นธรรมอีกอันหนึ่งทศิษยตองย้ําเตือนก็คอมีแตขณะนี้ พอถึงพรุงนี้กเปน
                                              ื
                                                                    ็
                             ี่
         ขณะนี้ของพรุงนี้ใชไหม
               แลวเม่อเราเขาใจธรรมทงหมดนี้ เราก็จะรูวา ใดๆ ในโลกท่เกิดขน
                                    ั
                                                                 ี
                                                                      ้
                                    ้
                     ื
                                                                      ึ
                             ่
                             ื
                                                         ่
                                  
         ลวนเปนเชนนั้นเอง เมอใดเขาใจความเปนเชนนั้นเองเมอนันเขาใจคาวา
                                                               
                                                                    ํ
                                                         ื
                                                            ้
                                                                ึ
                 ั
                                                        ื
                                                ี
         ธรรมในตวตน พบธรรมในตวตน ไมกอกรรมอกตอไป เม่อศิษยรูถงขนาดนี ้
                                        
                                 ั
                                                                    ิ
                                 ิ
         พอถึงเวลาศิษยมีปญญาคดไดตลอดไหม ปญญาเกิดไดดวยการพนิจ
         พิจารณา ดวยการเพงพิจารณาจนบังเกิดธรรม
                                             ี
               การเขาใจธรรมแลวเกดปญญาจะดตรงไหน อาจารยจะบอกงายๆ
                     
                                  ิ
                                                                   
                                                             ่
                                                                  ี
               ิ
                                                                    ่
                                                               ้
                                       ิ
                                           ็
                                                          ิ
                                            ิ
                                                     ่
         สมมตวาอาจารยตบหนาเขา แลวศษยกคดในใจวา สิงใดเกดสิงนันด สิงใด
                                                         
         เกิดสิ่งนั้นดับ ทุกขสิ่งลวนเปนเชนนั้นเอง ไมมีใครสมบูรณแบบ ถูกตบบางก ็
         ไมเปนไร ถามวามันลางหมดใจไหม (ไม)  เพราะเรายังคิดจึงยังไมหมดใจ ถา
                                                                  ั
                                                               ิ
                                                             
                                     
         ทาตามคําสอนของอาจารยเราไมคด เกิดแลวดบไป แลวเราไมคด มนกจะ
           ํ
                                      ิ
                                                                     ็
                                                ั
                           ้
         ไมม แลวทาไดอยางนันไหม แลวศษยเคยไดยินไหมวาทาไมคนเราถงตองม ี
                  ํ
             ี
                                      ิ
            
                                                                 ึ
                                                       ํ
                                                                   
                                              
   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138