Page 128 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 128

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๒๑


                                           ี
                              ิ
                                                    ํ
               แบงแยก ความอจฉา ความรังเกยจ ทาใหคาพูดการกระทําก็เต็มไปดวย
                                                                          
                                                ํ
               ทุกข การแบงแยก ความอิจฉาและการรังเกียจ ฉะนั้นสิ่งสําคัญกคอใจ
                                                                         ื
                                                                        ็
                                         ี
                      ้
                                                       ่
                                                              
                                         ่
                                                       ื
               หากใจนีประกอบไปดวยธรรมทเรียกวาเมตตา ซอตรง ออนนอม มโนธรรม
                         ี
               สํานึก ใจท่ประกอบดวยธรรมนี้จะไมทําใหเราผิดพลาด ไปกอกรรม
                                                 
               กอกิเลส กออารมณได
                                ั
                                      ั
                                                                    ี
                                                                    ่
                                          ํ
                                                             
                                                     
                                                                ั
                      
                     ทานบอกวาศตรูกับศตรูทารายกันยังไมนากลัวเทากบใจทหลงผิดใจ
                                                          ู
                                            ั
               ที่คิดผิด ทําใหเราอยูทไหนก็สรางศตรู แตถาใจที่คิดถก อบรมถูก มีธรรมถก
                                                                           ู
                                 ี่
               อยูที่ไหนก็เปนที่ประเสริฐ
                                                       
                                        ื
                     มนุษยผูประเสริฐตองถอธรรมเปนหลัก ถาถือกเลสเปนหลักเรียกวา
                                                            ิ
                                 
                                               ํ
                                                        
                                                            ิ
               เปนมาร เราขอถามทานวา ทุกชีวิตดาเนินชีวิตดวยกเลสหรือดําเนินชีวิต
               ดวยธรรม ทานมีกิเลสมากหรือมีธรรมมาก
                         ื
                     ถาเม่อใดทานไมเลือกธรรม แตเลือกกิเลส เลือกความเกลียด เลือก
               การจองกรรม เลือกความไมยอม ทานจะตกเปนทาสของการเวียนวาย
               ตายเกิดไมจบสิ้นและไมมีวันสิ้นทุกขได ไมวาชาตินี้หรือชาติไหนๆ
                                                                    
                                                          ิ
                                                           
                                                       ี
                                                            ั
                           
                         
                                           ื
                                                 ํ
                     แตถาทานเลือกธรรมคือ เม่อเราทาอะไรมสตรูตว รูตนไมเลือกกิเลส
               ทานจะพบความเปนพุทธะ ธรรมะ สังฆะอยูในตัวเอง หรือเรียกวา เหตุแหง
                                   ี
                 ุ
                                                               
                                   ่
                                          ั
                                                         ิ
                                            ี
                                        ้
               ทกขมรรคผลนิพานจบทตรงนีทนท ดวยความมีสตรูตน ทานจะพบปญญา
                                                          
               อันสวาง ธรรมอันแทจริงและผูบริสุทธิ์ทอยูตรงนี้ พระพุทธะทําตัวเองสิ้นชั่ว
                                                ี่
                          ื
               สิ้นกิเลส เพ่อเปนคนดีแลวประจักษใหรูวา แมสิ้นพระพุทธองค ไมม  ี
               พระพุทธองคใหยึดถือ พระพทธองคกลับสอนวาจงถือธรรมเปนท่พ่ง ซ่ง
                                                                            ึ
                                                                       ี
                                        ุ
                                                                         ึ
   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133