Page 154 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 154

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๔๗


                                                    ิ
                     พระพุทธะสอนไววา ถาเราจะปฏิบัตธรรมเราตองรูจักดําเนินทาง
               สายกลาง  ทางสายกลางคือการยอมรับความเปนจริง เพราะไมวาสิ่งท  ่ ี

               เกิดขึ้นเปนอยางไรมันก็คือกลาง นี่แหละเรียกวาปฏิบัติธรรม

                                                ี
                                                                           ุ
                                                                          
                     พระพทธะสอนไววา “ตนเปนท่พงแหงตน” เราปฏิบัตธรรมไดทก
                                                 ่
                          ุ
                                                                   ิ
                                                 ึ
                               ั
                      
                                                                      ี
                       ี
                                      ุ
                                                                           
                                              
               ขณะ ไมมใครบีบค้นเราใหทกขทนไดนอกจากตัวเราเอง ไมวาจะดหรือไมด ี
                                         
                                                              ื
               เราก็ตองยอมรับวามันคือความเปนกลาง เพราะถาเม่อไรศิษยรูสึกไมด  ี
                                ั
               หมนหมอง เริ่มยึดม่น ก็เริ่มเปนทุกข เพราะถาใจผิดปกติก็เรียกวา ผิดศีล
                   ื
                                    ื
                ี
               ศลคอความปกติ สมาธิคอความสงบ ภาวนาคือการเห็นแจง ฉะนั้นในขณะ
                                                                    ิ
               ไมวาใครจะปฏิบัติอยางไรกับเรา ถาเรายังรักษาความปกตไว สงบไว
                                        ี
                                                                       
                                                               
               มองเห็นแจงวานันเปนกลาง ศล สมาธิ ปญญา ก็บังเกดไดทนท แตถาหาก
                                                                   ี
                                                                 ั
                             ่
                                                            ิ
               อยากดาใคร เกลียดใคร โกรธใคร ก็กลายเปนกอเกิดกิเลส เวรกรรม การ
               จองเวรจองกรรม การเกยวกรรม และการกอเกิดทุกขทนในใจ ศิษยกรูนี
                                                                          ็
                                    ่
                                    ี
                                                                             ่
                                                                           
               ไมมีใครบีบใจใหศิษยทุกขไดนอกจากศิษยบีบใจตัวเอง ไมมีใครดาศิษยให
                            ิ
                                
               เจ็บไดเทากับศษยดาตัวเอง ศีล สมาธิ ปญญาก็อยูตรงนี้ การสรางบุญ
               การปฏิบัติธรรมก็อยูตรงนี้ ทําไมตองรอไปที่วัด
                     ฉะนั้นอาจารยอยากจะบอกวา เวลาเราศกษาธรรมศษยตองมองให
                                                                     
                                                                 ิ
                                                       ึ
                                                              ี
                                                              ่
               มนกวาง มองใหมนลึก เพราะธรรมคอความจริง สิ่งใดทเปนความจริงและ
                ั
                              ั
                                              ื
               ทําใหใจเราสามารถปกติได นั่นคือเราเห็นธรรม
                     สมมติเวลาเราทํางานหรือไปเรียนหนังสือ  เราเจอผูคนซงม    ี
                                                                          ่
                                                                          ึ
               หลากหลายแบบ ไมวาเราจะเจอคนแบบไหน เขาจะปฏิบัติอยางไรตอเรา
               เราตองสามารถเอาสิ่งนั้นมาเปนการประจักษธรรมและปฏิบัติธรรมได  
   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159