Page 156 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 156

้
                                            ุ
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๔๙


                                                                          ่
                
                                                             ั
                                                                    ึ
                                                                    ่
                                                                      ็
                                                                  
               ตนเหตุแหงทุกข เปนความดับทกข และเปนหนทางดบทุกข ซงกอยูทใน
                                             
                                                                          ี
                                          ุ
               กายอันยาวไมเกินวานี้ และก็จะดับทุกขไดตอนที่ยังมีสัญญาและใจนี้
                      ศิษยเคยไดยินไหมวาบางคนแมตายไปแลว แตยังมีคนเผาพริกเผา
               เกลือแชง ขอใหไมไปสูสุขคติ นั่นเปนการตายทไมจบกัน คนที่ทําแบบนี้เปน
                                                      ี่
               คนจองเวร
                          ุ
                     พระพทธะกลาววาคนที่สามารถเขาใจไดวา ที่ใดเปนที่เกิดทกข ที่นั่น
                                                                     ุ
                             ั
                            ี
                                                     
               กสามารถเปนท่ดบทุกขได เขาสามารถเห็นไดเองวาทุกขเกิดมาจากไหน รู 
                                     
                ็
                                                                          ุ
               ไดเองวาทุกขมาไดอยางไร แลวจัดการแกไขไดเอง นั่นคือคนท่เขาใจทกข 
                                                                    ี
               แลวยังกอเกิดปญญาอันมหาศาลดวย
                                               ํ
                                                     ั
                              ิ
                                                              ิ
                     การปฏิบัตธรรมท่สามารถกระทาแลวดบทุกขได มใชเปนการปฏิบัต ิ
                                    ี
                                                          
                                                               ั
                                                  ั
                                                                      ี
                                                 ี
                                         ู
               ภายนอก แตตองหันกลับมาดแลวแกท่ตวเรา เหมือนด่งคําพูดท่วา “ถา
                                       ็
               ภายในสงบภายนอกวุนวายกจัดการได แตถาภายในวุนวาย แมภายนอกจะ
               สงบเราเองนั่นแหละที่จะทําใหภายนอกวุนวายได”
                     ฉะนั้นเรื่องธรรมคอเรื่องท่เราตองมาจัดการกับใจของเรากอนทจะ
                                                                      
                                    ื
                                           ี
                                                                          ี
                                                                          ่
                                               
                                               
               แสดงออก หากเราไมจัดการแลวเราขมใจไว ก็จะแสดงออกมาทางสีหนา
                   ้
               ดงนันเวลาเจออะไรไมไดดงใจ เริมตนงายๆ อดทน นิง แลวพจารณาธรรม
                ั
                                     ั
                                     ่
                                                           ่
                                             
                                                
                                           ่
                                  
                                                                  ิ
                                                                        ั
               อันเปนกลาง จําไววาจงรักษาความเปนกลาง เพราะธรรมคือจิตพอดีอนเปน
               ปกติ ธรรมคือการยอมรับความจริงและรักษาจิตใหพอดีและเปนปกติ ถา
                                                                          ุ
                                              ี
               รักษาไดเรากมีศีล มีความสงบ และมปญญาเห็นแจง กรรมจึงสินแลว ทกข 
                          ็
                                                                   ้
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161