Page 159 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 159
๑๕๒ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ี้
“รางกายเปรียบเหมือนถุงข” เสื้อผามันก็เหมือนสิ่งที่เอามาปดถุงขี้ เหมือนท ี่
้
ี
อาจารยเคยพูดวา ออกจากตาเรียกวาข้ตา ออกจากปากเรียกวาขปาก
ี
็
ี
ื
ี
่
ื
้
ี
ออกจากมอเรียกวาขมอ ฉะนั้นทุกอยางทออกมาจากเรากเปนข้ แลวเรา
ี
ี
ี
ชอบถุงข้ไหม เรากําลังแตงตาใหกับถุงข้ เรากําลังแตงหลอใหกับถุงข้ และ
เรากําลังหลงถุงขี้ แลวเราก็ไปหาถุงขี้มาเพิ่มอีก เราก็ยังผลิตถุงขี้เพิ่มอีก
ุ
ึ
ฉะนั้นพระพทธะจึงบอกวา เราก็เพียงแคยืมสังขารใช แตถายึดติดถง
ขนาดกอบาปกอกรรมกไมถกตองแลว ถายึดตดแลวทาใหทาลายคณธรรม
็
ิ
ุ
ู
ํ
ํ
ในจิตใจก็เรียกวาไมถูกตองไมดีงามแลว
็
ั
ั
ของบางอยางบางทกอยูกบเรา แตบางครั้งมนกไมอยูกบเรา ของ
ั
ี
็
บางอยางบางทีก็เหมือนเปนของเรา แตจริงๆ แลวบางทีก็ไมใชของเรา
้
่
ี
ี
ี
่
ิ
ฉะนันอาจารยอยากใหศษยทไดรับรูการพลัดพรากบาง ใหคนทมนันรูจักให
้
ื
่
้
้
ี
คนอนแลวไมมบาง ศิษยเอยเราอยูในโลกนีไมวันนีก็วันหนา แมยึดสิ่งใดไว
เปนของตัวเอง วันหนึ่งไมอยากใหก็ตองใหไป
บางครั้งการมองเห็นมากก็ทําใหเรายึดติด สิ่งท่ศิษยหามาแลวศิษย
ี
คิดวามีและเปนของเรา จริงๆ แลวมันไมมีอะไรเปนของเรา แตถาศิษย
ั
เขาใจธรรม ศิษยจะรูวาในตัวเราก็ไมเคยสูญเสียอะไร เพราะมันไมมีต้งแต
ตน แตเราไปหลงเอาวาเปนของเรา
(พระอาจารยเมตตาประทานสับปะรดใหกับผูปฏิบัติงานธรรม)
ื
ั
่
สับปะรดมความแหลม ก็เปรียบไดกบวาเมออยูดวยกนตองรับความ
ั
ี
็
แหลมคมของคนอ่นและกของตัวเองใหได ใครท่กําลังไดถือสับปะรดอยูท ่ ี
ื
ี

