Page 163 - OVD59ALLForEbook_Neat

๑๕๖ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ิ

ี
ิ
่

ทานนั้นมาประพฤตปฏิบัตใหดี เพราะเรืองความดไมเคยสูญหายไปจากใจ
ี
คน ขอใหศษยดาเนินชีวิต รูจักนําพาชีวิตตวเองไปใหถูกทางและมธรรม
ิ
ั
ํ
ประจําใจ
ั
ั
่
จงเปนพระทพ่งใหกบตวเอง และจงเปนพระทพงใหกับผูอ่น จงม ี
ี
ึ
ี
่
่
ึ
ื
่
ื
ความรมเย็นใหกบตวเองและจงเอาความรมเย็นนั้นเผื่อแผใหผูอน ถาทาได

ํ
ั
ั

เชนนี้ก็เรียกวาปฏิบัติธรรมไดอยางงดงามและถูกตอง
ี



ศิษยของอาจารยมแตแกไขตัวเองไมแกไขใคร เปลี่ยนชะตาตัวเอง

ั
ดวยมือของเราเอง อยาปลอยใหความเปนตวตนมาจํากด เปนศษยอาจารย
ั

ิ
ั
แลว ธรรมตองยิ่งใหญเหนือคําจํากด นั่นแหละถึงจะเรียกวาพบธรรม ทําให
้


ิ
ไดนะศษยเอย ศษยแคลืมไป หลงไป แคนันเอง อาจารยแคมาปลุกใหศษย
ิ

ิ


ื
่
ตน ตนแลวมองความจริงใหเห็นธรรม ปลอยวางตวตน เสียสละตวเองเพอ
ื
ั
ื
่
ั
่
ผูอื่นบาง
บุญบารมีเกิดจากการให ใหจนไมเหลือตัวตนใหยึดถอ ใหจนไมเหลือ
ื
ตัวตน ใหจนไมรูวาอะไรคอความสุขของตัวเอง ประเสริฐที่สุดแลวศิษย เห็น
ื
เขายิ้มไดเราก็มีความสุข เอาหัวใจนั้นไปนะศิษย

ั
รูจักระมดระวังดแลตวเองใหด อยาปลอยใหความโลภความหลงมา
ี
ู
ั
ทํารายตัวเอง รักษาจิตรักษาใจใหดี อยาหลงไปกับรูปลักษณอันจอมปลอม



การเสียสละอุทิศเพอประชาทาไมยาก แตคนสวนใหญมักจะไมคอย
ื
่
ํ

ยอมทํา ตั้งใจทําใหดี จิตใจอันดีงามมีอยูในตัวศิษยแลว ตองเขมแข็ง มุงแลว

ื
ตองไปใหถึงทสุด ท่สําคัญคอจิตใจ สังขารมันเปนแครางกายอนจอมปลอม
ั
ี
่

ี
ึ
ใจตองเขมแข็ง ดูแลตัวเองกันใหดีๆ ชวยเหลือซ่งกันและกัน ใครหายไปก ็
เรียกกลับมา ออนแอไปก็ลุกขึ้นใหม