Page 168 - OVD59ALLForEbook_Neat

ุ
้
รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙ ๑๖๑

ี
่
ั
คนทําดีทชอบอางวา หวังดีและบีบบังคับใหคนอ่นทาตามทตวเอง
ื
ํ
่

ี
ี
ุ

้
ื
่
ํ
ุ
หวังด เรียกวากําลังเอาความดีนันทาใหคนอนเปนทกข เราทกขเพราะเขา
ไมเปนอยางที่เราคิด และเขาก็ทุกขเพราะรับรูความหวังดของเราแลวเขาทํา
ี
ไมได 

สิ่งที่เราบอกวาเปนความหวังดี ในความหวังดีทานตองเผื่อใจไวอยาง




หนึ่งวา “แคบอกแตไมใชบังคับ แคใหรูแตไมใชตองเปนแบบนัน แคเปน
้
ื
้
ทางเลือก” แคบอก เเตบอกซําๆ ก็กลายเปนเหมอนบังคับ “ความดีถา
เขมงวดเกินไปก็จะกลายเปนโทษ เปนบาปเปนกรรม เเลวถึงทสุดก ็
่
ี
ึ
กลายเปนทุกข” มีคําเปรียบเทียบวา “ถาเราจะตีมีดข้นมาอันหนึ่งถาไฟไม 

ึ้

ั
ี
็
ั
พอ มดยังไมทนหลอมละลาย ตีอยางไรกไมขนรูป” ถาเราทําดีเเลวหวังดีกบ
คนนั้น เเตถาไฟสุขุมเราไมมากพอ เราจะบมเขาไมได แลวยังเกิดการสูญเสีย
ความเคารพในจิตใจเขาดวย
มนุษยทุกคนหวงความดี แตถาหวงความดีจนลืมหยิบยื่นความด ี
่
ั
ใหกบผูอน การหวงความดก็อาจจะเผลอทํารายคนท่ตวเองรักท่สุด ถาสิงท ี ่


่
ั
ี
ี
ื
ี
เราหยิบยื่นเปนการบังคับเกินไป เปนการเรียกรองเกินไป
่
ํ
ึ
ี
่
ํ
ี

ื
ํ
คนทาดมอยูสองแบบ หนึงคอทาตามอารมณนิสัย ซงจะทาความด ี
ี
ไดชั่วขณะ ไมคอยยั่งยืน สอง ทําความดีดวยคุณธรรมท่ออกมาจากใจ
ความดนันจะอยูนิจ นิรันดรและยังยืนกวา ถาเราทาดเพราะความรักความ
ี

่
ี
ํ
้
ํ
ี
เมตตา ทาความดเพราะเราอยากเสียสละ เพราะเคารพใหเกียรติ เราจะทา
ํ
ํ

ํ
่
ไดเรือยๆ แตทาความดเพราะอารมณอยากทาด พอหมดอารมณอยากทาด ี

ี

ํ
ี

ความดีก็หาย