Page 169 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 169

๑๖๒                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                               ้
                                ี
                                                                  ็
               ปญหาของโลกใบนีทมนุษยทะเลาะและทํารายกัน เพราะเขากหวังด ี
                                ่
         แตเขาลืมเคารพใหเกียรติ ถามนุษยมองเห็นปญหาชัดเจนเขาจะรักษาความ
             
                                                           ี
           ี
         ดไดตลอด มนุษยมีปญหาชอบทํารายกันเพราะวาเขารักดและลืมเมตตา
         ตอกัน
                                            
               ทุกคนตางมีเหตุผลของตัวเองไมเทากัน ถาเอาเหตุผลเราไปวัด
                      
                      ็
                         ี
                                                                  ี
                   ื
                           ี
                                            ่
         เหตผลคนอ่นกจะมทเรียกวาถูกและผิด ทเรียกวาดีและไมดี การทําดจะนํา
                           ่
                                            ี
             ุ
                                 
         เหตผลและความคิดมาวัดไมได เพราะเหตุผลและความคิดมีมูลฐานมาจาก
             ุ
                                   
                     
                                                               ี
                          ั
                                                       ั
         ประสบการณของตวเองท่เรียนรูและชอบชังไมเหมือนกน ความดอยาเผลอ
                               ี
                                                
                                                        ี
         ใชเหตุผลและอยาคิดเขาขางตน  เนื่องจากเปนความดท่อิงอาศัยตวตนจะ
                                                                 ั
                                                       ี
         ทําดีไดไมตลอด แตถาความดีใชคุณธรรมเปนรากฐาน ใชคุณธรรมในการ
         ประพฤติปฏิบัติจะทําดีไดยั่งยืนนาน
                                                 
                                ื
                                                                ี
               การศกษาธรรมเพ่อหาทางพนทุกขไมใชมีทางนี้ทางเดยวหรือ
                    ึ
                       ี
         แบบเดียว  ผูท่เขาถึงธรรมปฏิบัติธรรมเขาไมแยกวาไทยหรือจีน ขอให
                                          ่
                                               ั
                                          ั
                                                   
                                            ื
                                                                 
                                               ่
                                                               ้
                                      ี
                           ุ
              ึ
                        
         เขาถงธรรมเเลวพนทกข เเตถาผูท่ยึดมนถอมนวาตองเปนแบบนันตองเปน
                                    
                                  
                                 
           
         แบบนี้เขาก็คิดอยางคนท่มีทุกข ทุกขเกิดจากความยึดติด ฉะนั้นเเมศึกษา
                              ี
         ธรรมยังยึดติดรูปลักษณเเลวจะพนทุกขไดอยางไร
               การทําดีจนสามารถพนทุกขได คือ รูกาย รูใจ รูตน และยอมรับ
         ความจริงแลวเขาถึงธรรม คือ รูกายรูใจและรักษากายใจนี้เปนกลาง เย็น
         สงบ จบ วาง ยอมรับความจริงดวยใจเปนกลาง เขาถึงธรรมพนทกข แต   
                                                     
                                                                    
                                                                 ุ
                                                                      
         มนุษยเจออะไรดีก็ชอบ เจออะไรไมดีก็ไมชอบ เจออะไรดีก็ชม เจออะไรไมดี
         กดา ความดความชัวความชอบความชังเปนตนเหตททาใหมนุษยเวียนวาย
           ็
                    ี
                                                    ุ
                          ่
                                               
                                                     ี
            
                                                       ํ
                                                     ่
                                            
                                                                      ึ
                        ้
         อยูบนโลกไมจบสิน ความชอบความชังกอเกิดเปนรัก โลภ โกรธ หลง ซ่ง
   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174