Page 173 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 173

๑๖๖                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




         ธรรมชาตินั้นมีสัจธรรมอยู สัจจะคือแกน คือใจความสําคัญของธรรมชาต ิ

                                                                   ิ
         ของทุกชีวิต ถาเราเขาใจแกนหลัก ถาเราเขาใจในหลักของธรรมชาตของ
                                                                    ื่
         ชีวิต เราก็จะสามารถนําพาชีวิตไดถูกตอง และจะมีชีวิตอยูรวมกับชีวิตอนได
         อยางสดชื่นแจมใส

               การศึกษาหลักธรรมก็คือทาใหเรามองเห็นวา ในทุกสิ่งท่เรียกวา
                                      ํ
                                                                ี
         ธรรมชาติมีสัจธรรม ถาผูใดเห็นแจงในสัจธรรม ผูนั้นจะกลายอมรับความ

                                 ุ
                                
         เปนจริงของโลกใบนี้แลวไมทกข ในตัวเรามีแกนมีใจหลัก เรียกอีกอยางหนึ่ง
         วาธรรม และในทุกสิ่งก็มีแกนท่เหมือนกันคือธรรมเหมือนกัน ในเกาอ้
                                     ี
                                                                       ี
                                                         
         ในโตะ ในผลไม ก็มีแกนท่เปนธรรมอยู และธรรมนี้ถาเขาใจหนึงก็จะรูถง
                               ี
                                                               ่
                                                                     
                                                                      ึ
                          
                                         
                                        ่
                                               
         สรรพสิ่ง อะไรคือแกนหลักสัจธรรมทถาเราเขาใจแลวเราจะอยูบนโลกแลว
                                        ี
                                                             
         ไมทุกข สิ่งใดมีความเกิดสิ่งนั้นมีความดับ แตถาเราตอบวา “ปลอยวาง”
            
                                                 
                                                
         เเปลวาเรากําลังยึดไมยอมรับความจริง ไมเขาใจสัจธรรม
                           
                                              
                                            
                                                              ิ
                                                          
                           
                                                                      ึ
                              ุ
                                                                      ่
                                                                     
               อยากหาทางพนทกข ไมใชเเสวงหาจากภายนอก ไมใชคดเอาเเตพง
                                
                                   
             ื
                                                            ุ
                                       ่
                                       ึ
                                                                   ึ
                                          ี
                                                                   ้
         คนอ่น เเตตองเเกจากภายในเเละพงท่ตนเอง เพราะความทกขเกิดขนใน
                                                                  ิ
                                                              
                                       
                                 ิ
               ิ
         ความคด ใครจะหยุดความคดเราไดนอกจากความเขาใจ ถายังตองคดเเปล
                                                          
         วาเราไมเขาใจ
               การยอมรับหรือการฝกจิต การเดินทางสายกลาง ทําใจเปนกลาง คือ
         มัชฌิมาปฏิปทา ถาเราไมมีอารมณ ไมมีกิเลส ไมมีความเปนตัวของตัวเอง
                               
                                             ่
         นั่นคือทุกคนเปนกลางอยูแลว แตเม่อไรทเอาตัวเองเขาไปใสแลวเกดการ
                                             ี
                                        ื
                                                                  ิ
         เปรียบเทียบก็เริ่มไมกลาง เรามีความเปนกลางอยูทุกขณะ แตบางครั้ง
         สถานการณมันหลอกเรา ใหเราหลงวา นี่คือสุข นีคือทกข เม่อไรท่จิตยัง
                                                    ่
                                                        ุ
                                                              ื
                                                                  ี
         กวัดแกวงไปตามสถานการณแลวเกิดยินดียินราย เกิดสุขทุกข นั่นเรียกวา
   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178