Page 178 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 178

้
                                            ุ
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๗๑


               ของเรา” มาตัวเปลา แตก็ตองทําดี แตถาทําดีแลวหวังผล คนที่มาตัวเปลาก ็

               ยังตองกลับไปเกิดเวียนวนเพื่อรับผลบุญที่ตัวเองทํา

                     ถาทําบุญไมหวังผล คนที่มาตัวเปลา ก็จะกลับไปตัวเปลาอยางแทจริง

               ไมตองเวียนวนอีกตอไป ทําเพ่อเอาบุญ หรือทําไมเอาบุญไมเอากุศล
                                          ื
                              ื
                                                               ั
                           
                                     
                                                 ุ
               ความหมายไมเหมอนกัน ถาเอาบุญเอากศลคือการยึดตดตวตนเพอกลับไป
                                                                     ่
                                                                     ื
                                                             ิ
                           ี
                                          
                                            ิ
                           ่
                            ั
               รับบุญกรรมทตวเองสราง และถาศษยยังไมสามารถชําระลางใจใหบริสุทธิ์
                   ี
                                             ั
               ผลท่รับก็จะไมมาแคบุญ แตจะมาท้งบุญและกรรม แตถาเราทําจนถึงไมม ี
                                                             
                                             ื
                                                                        ํ
                                            ็
               กรรม สิ้นกรรมแลว ฉะนั้นที่เหลือกคอการชดใชกรรมเกา พูดงายแตทาจริง
                               ั
                                                             ํ
               ยาก เพราะมนุษยมกจะหลงลืมสต เอาตัวเองไปครอบงาทกอยางทตวเองม   ี
                                            ิ
                                                                       ั
                                                               ุ
                                                                      ่
                                                                      ี
               ตัวเองเปน ทั้งที่จริงๆ ในโลกใบนี้เราไมเคยมีและไมเคยเปนอะไร
                                                               ื
                                                                 ึ
                     ไมมใครหนีพนความแก ความเจ็บ ความตาย แตเม่อถงเวลาแลวเรา
                                                             
                        ี
                                
                       
               รับไดจริงๆ หรือ ถาศิษยไมฝกมนไวต้งแตเนินๆ ไมรูจักปลอยวางบาง ศิษย
                                         ั
                                              ั
                               
                                                   ่
                                                          
                                                 
                                      
                                            
                                    ่
                                 ิ
                                                                            
               จะทําใจไดหรือ ถาเกดเรืองทศษยตองพลัดพราก สูญเสีย ไปกราบพระเกา
                                       ี
                                       ่
                                         ิ
               วัดสิบวัดก็ไมมีใครเยียวยาใจศิษยได นอกจากตัวรูในตวเองแลวยอมรับ
                                                              ั
                                                                    ื
                                                                ั
                         ุ
                                           
                                      ั
               ความจริง ทกขไป เจ็บไป มนก็แคสังขาร โกรธไป แคนไป มนก็คอเวรกรรม
                                    ี
                          ี
               แลวเราจะเก่ยวสังขารเก่ยวเวรกรรมอีกนานเทาไร เราไมไดเกิดมาเพ่อจบ
                                                                         ื
               หรือ หรือเกิดมาเพื่อเวียนไมจบ
                     (พระอาจารยเมตตาประทานโอวาทซอนพระโอวาท “ขันติ วิริยะ”)
                     ไมวาศษยเจออะไรจงใชคานี “ขนติ วิริยะ” ใหเยอะๆ อยาใจรอน
                       
                                                ั
                                             ้
                           ิ
                                           ํ
               อยาวูวาม นิ่งสักนิดหนึ่งกอนจะไหลหมนไปตามอารมณ ถาหมุนไปตาม
                                                 ุ
                                     
                                                               
                                                                    ่
                                                                          
                                             ุ
                              ิ
               อารมณเเลวกอเกดเปนกิเลสเปนทกข หยุดเเละพากเพียรทําสิงท่ถูกตอง
                                                                       ี
                           
   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183