Page 183 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 183

๑๗๖                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์





                                                      ี
                                                     
         ตองอยูกับมันอยางสันติ ไมใหครอบงําเราเเละไมมอิทธิพลเหนือความ
                                                         ่
                                                                   ุ
                                                         ึ
         ถูกตองในใจเรา อยาตกเปนทาสของโลภ โกรธ หลง ซงเปนตนเหตของ
         ความทุกข กรรม อกุศล และวิบากกรรม ถึงที่สุดแลวก็หนีไมพนภพภูมิที่ต่ํา
               ศึกษาธรรมไมตองไปรูใครแตใหรูเรา ศึกษาธรรมไมตองไปเห็นใคร
                                        
         แตเห็นใหทันในใจเรา ศึกษาธรรมไมใชไปแกใคร แตใหแกท่ตัวเรา ถาเรา
                                                            ี
                                 ็
                                                          ู
                     
                                                                 ิ
         สงบได เย็นได คนรอบขางกสงบ กเย็น ถาเราเห็นถก ทําถก ปฏิบัตถกตอง
                                      ็
                                                                  ู
                                            
                                                    ู
                 ุ
         เราก็คือพทธะบนแดนดิน เมอไรทเราเห็นโลกชัด เห็นความจริง เราจะเห็น
                                 ่
                                 ื
                                      ี
                                      ่
         วาโลกนี้ไมมีอะไรนายึดถือเลย เพราะวาสุขไมจริง ทุกขไมแท
               เวลาเห็นอะไรแลวมกจะเชื่อหัวปกหัวปาวามันเปนอยางนี้ ทั้งที่จริงๆ
                               ั
                            ้
         แลวสิ่งท่เราเห็นแคเสียวหนึ่งของความจริง เห็นเเคซีกเดียวเเลวตัดสินเขา
                 ี
                                                                 ี
         ท้งชีวิต เเลวก็ปกใจเกลียด ศึกษาธรรมจึงไมใชเเคเห็นเเละรูตามท่ตนเอง
                                               
           ั
         เขาใจ เเตตองเห็นมากกวาที่เห็นดวยการเปดตาเปดใจ ยอมรับความจริง ไม 
         เอาอารมณ ความคิดตนเองไปใสเเลวก็วัดคนอ่นดไมดี รายไมราย เเลวผล
                                                   ี
                                                ื
         สุดทายก็ตกเปนทาสโลภโกรธหลง
               พระพุทธะกลาววา บูชาดวยดอกไม บูชาดวยเครื่องหอม บูชาดวย
                                                        ิ
         สังฆทาน บูชาดวยภัตตาหารก็ไมประเสริฐเทากับปฏิบัตบูชา เราสามารถ
                                                   ี
                                                                  ิ
                                ี
         ปฏิบัติธรรมไดทุกขณะท่มีชีวิต ไมตองรอไปท่วัดแลวถึงปฏิบัตธรรม
                          
         สามารถวางเฉยไมกอเกิดเปนกิเลสอารมณ เราก็สามารถสิ้นกรรมและวิบาก
                 
                  ุ
                                                           ุ
                                                                  ่
                                                                  ี
         กรรมไดทกขณะทเดน ทกขณะทเห็น ทกขณะทไดยิน ทกขณะทกาลัง
                                                                   ํ
                         ่
                                                    ่
                                      ี
                                                    ี
                                            ุ
                                      ่
                           ิ
                         ี
                               ุ
                                                      
         กระทํา
   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188