Page 162 - OVD59ALLForEbook_Neat

ุ
้
รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙ ๑๕๕


ํ
(พระอาจารยเมตตาประทานพระโอวาทซอนพระโอวาท คาวา
“เห็นทุกขเปนธรรม”)

ชวงเวลาแหงความทุกขของศิษยท้งหลายคือชวงเวลาท่ศิษยไดเห็น
ี
ั
ธรรมในความทุกขนั้น สิ่งที่ศิษยกําลังสูญเสียคอสิ่งที่ทาใหเราเห็นธรรม ที่ไม 
ํ
ื


สามารถบรรยายไดหมด การท่ศิษยกาลังสูญเสียบุคคลท่ศิษยรูสึกรักใครไป
ํ
ี
ี
้

่
ั

ิ
ิ
ื
ี
่
บุคคลทจากไปไดทงธรรมอนมหาศาลใหศษยไดรับรู เมอศษยไดรูในธรรม

ิ
ึ
นั้นแลวก็ควรจะเอาไปปฏิบัติ ไมใชเพียงแคเห็นแลวรูสึกซาบซ้งน้ําตาไหล
แตไมไดนําธรรมนั้นมาแกไขนิสัยที่ไมดีของเราใหดีขึ้น
ฉะนั้นกลอนที่ศิษยชวยอาจารยวงยังเปนกลอนที่ไดกลาวถึงบุคคลอน
ั
เปนที่เคารพรัก ผูที่จากไปแตไดทิ้งธรรมใหศิษยไดระลึกและคิดถึงได
ี
“ฟาสีหมนคนเปนทุกขเพราะพลัดพราก หวงเวลาทยากทาใจยอมรับ
ํ

่
ั

ํ


ุ
จงแปรทกขกลายเปนธรรมตามลาดบ แสงเทียนดบกลบสวางกลางใจคน
ั
ั
ุ
ั

เมตตาสละเปนแบบอยางไมหยุดพก เปนเพราะรักเมตตาเย็นดจสายฝน


็
เสกรังสรรคปราศจากความเหนแกตน ขอฝกฝนตามรอยพระราชา


จงทําตอจากจุดที่ทานหยุดเดิน สรรเสริญดวยปณิธานอันแรงกลา

เรื่องความดีไมมีหวงเวลา ไทยทั้งหลาเปนอันหนึ่งอันเดียวกัน”
่
ี
่
สิงทอาจารยอยากใหศิษยรูมากทสุดคือ คนทมโอกาสสบายทสุดแต 
ี
่
่
ี
่
ี
ี
ี
ื
ยอมลําบากหัวใจนั้นยิ่งใหญ คนทมโอกาสสบายทสุดแตรูจักเห็นแกผูอน
่

ี

่
ี
่
และสละตัวเองนั่นคือหัวใจแหงพระ ถาสรรเสริญทานก็จงนําปณิธานของ