Page 27 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

27

4

ภายหลังจากรินบรั่นดีเพิ่มเติมใหกับจอมพรานผูเลาเรื่องราวทั้งหมด และรินใหแกตนเอง

ยกขึ้นจิบแลว ม.ร.ว.เชษฐา พูดขึ้นดวยเสียงชัดเจน หนักแนน

“คุณรพินทรครับ ผมไดตัดสินใจเดินทางแนนอนแลว ผมกําลังจะออกเดินทางตามตัว
นองชายของผมจนกวาจะพบเขา หรือจนกวาจะแนใจวาเขาไดเสียชีวิตไปแลว เมื่อรูแนจากคุณวา

เขามุงหนาไปยังเทือกเขาพระศิวะ ผมก็จะบุกบั่นติดตามไปที่นั่น ปญหามันมีอยูอยางเดียวเทานั้น

ขณะนี้ก็คือ ผมตองการคนนําทางที่มีสมรรถภาพที่ผมไววางใจได หรือพูดใหตรงก็คือ ผมมองไม

เห็นใครเลยที่จะเหมาะสมเทาคุณ”
ความเงียบก็ปกคลุมหองนั้นอีกครั้ง ทุกสายตาจับมาที่จอมพรานเปนจุดเดียว เห็นเขาขยับ

ตัวอยางอึดอัด ยิ้มออกมาอยางสํารวม

“กอนอื่น ผมขอบคุณที่ใหเกียรติผม และผมก็ขอเรียนตามตรงเหมือนกันวาผมยังรักชีวิต
ของผมอยู แมจะเปนชีวิตที่แรนแคนยากเข็ญหาเชากินค่ํา อยางที่ผมเปนอยูในปจจุบันนี้ ลําพังผมนะ

ไมเทาไหรหรอกครับ ผมยังมีแมผูอยูในอุปการะดูแลของผมอีกคนหนึ่ง ทานแกมากแลว และมีผม

เปนที่พึ่งของทานเพียงคนเดียวในโลก”

ทุกคนหันมามองดูตากันเองอีกครั้ง
“คุณพูดเหมือนกับวา การเดินทางของเราในครั้งนี้ คือการเดินไปสูความตาย”

ไชยยันตรองออกมาเบาๆ

“หรือจะพูดเสียใหมวา ความคิดที่จะเดินทางไปยังเทือกเขาพระศิวะ เปนความคิดที่โง
เขลาที่สุดก็ไดครับ”

รพินทร ไพรวัลย ตอบเรียบๆ ชนิดที่ทําใหทั้งหมดอึ้ง

“ก็ไหนกิตติศัพทร่ําลือกันนักยังไงวา เลือดของพรานใหญ รพินทร ไพรวัลย ขนยิ่งกวาน้ํา
มากนัก”

ม.ร.ว.หญิงดาริน พูดมาลอยๆ พรอมกับอาการยิ้มเยาะ ดูหลอนเจตนาโดยตรงที่จะใช

วาจาอาการเปนเครื่องกระตุน และเขาก็รูเทาทัน ตอบหนาตาเฉย
“ครับ เปนความจริง แตคนเลือดขนอยางรพินทร ไพรวัลย ยังไมมีเหตุผลอันใดที่จะตอง

มาฆาตัวตายเสียกอน ดวยการกระทําเชนนั้น”

“นอย! ฉันอยากจะขอรองใหเธอเฉยๆ เสียกอนดีกวา”

พ.ต.ไชยยันตหันไปมองดูตาเพื่อนสาวเชื้อสายราชสกุลผูคลุกคลีสนิทสนมกันมาแตเล็ก
แตนอยของเขา ดวยสายตาปรามและพูดน้ําเสียงจริงจังขึ้นเปนครั้งแรก หลอนหัวเราะหึๆ กมลงควา

แมกกาซีนที่วางอยูบนโตะเล็กขางๆ ขึ้นมาพลิกเปดดูเสีย

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)