Page 32 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

32

อยางเปนระเบียบงามตา ความสัมพันธใกลชิดกันมากอนตั้งแตครั้งบรรพบุรุษดวยความเคารพนับ

ถือ ทําใหผูอํานวยการบริษัทไทยไวลดไลฟใหการรับรองแขกของเขาเปนอยางดียิ่ง

วันรุงขึ้น กอนเที่ยงเล็กนอย ขณะที่ทุกคนนั่งสนทนากันอยูในหองนั่งเลน โดยมีนายอํา

พลเจาของบานรวมอยูดวย รพินทร ไพรวัลย ก็โผลเขามาตามเวลานัด
วันนี้ จอมพรานดูเหมือนจะเรียบรอยสดใสกวาภาพที่อยูในชุดเดินปาอันขะมุกขะมอม

เหมือนที่เห็นเมื่อวาน หนวดเคราอันเขียวครึ้มถูกโกนเกลี้ยง ทําใหมองเห็นผิวหนาสีทองแดงได

ถนัดขึ้น

ทุกคนตองรับทักทาย เวนไวแต ม.ร.ว.หญิงดาริน ผูมองดูเฉยๆ แมวาเขาจะหันไปกม
ศีรษะใหเปนการคารวะตามธรรมเนียม วันนี้หลอนอยูในเชิรตโปโล และกางเกงผายืดรัดรูปทางสี

ดอกตะแบก แจมเจิดเลิศลักษณนาพิศวง แตมันดูเหมือนจะไมมีประโยชนอะไรเลย เพราะ ‘พราน

ไพรใจฉกาจ’ (ที่หลอนวา) ไมเห็นแสดงความตื่นเตนสนใจอะไรเลยสักนิด ผิดกับผูชายสามัญ

ธรรมดาที่หลอนเคยพบเห็นมานักตอนัก
“ศรศิลปไมกินกันเลย อีตาพรานปาคนนี้!”

หลอนบนอุบอิบอยูในลําคอคนเดียว แลวโฉบหางตาคอนใหอยางไมมีเหตุผล คนถูกคอน

คงไมเห็นเพราะมัวแตพูดอยูกับคนอื่นๆ
ทั้งหมดรับประทานอาหารเที่ยงรวมกัน และสนทนา คงมีผูรวมวงคนเดียวเทานั้นที่ไมได

ปริปากพูดอะไรออกมาทั้งสิ้น คือราชสกุลสาวคนสวย นอกนั้นพูดคุยกันอยางสนุก รพินทรเลาถึง

ชีวิตในปาของเขาใหทั้งหมดฟง ตลอดระยะเวลาที่รวมรับประทานอาหาร แตไมมีใครพูดของแวะ

ไปถึงเรื่องสําคัญที่เปนเปาหมายพูดคางกันไวเมื่อวานนี้

ภายหลังเวลาอาหาร นายอําพลเชิญทุกคนกลับมานั่งสนทนากันตอที่หองนั่งเลนตามเดิม

ตางสูบบุหรี่และดื่มบรั่นดี

“คุณตกลงใจแลวหรือยังครับ สําหรับเรื่องสําคัญที่เราพูดกันเมื่อวาน?”
ม.ร.ว.เชษฐา เริ่มขึ้นดวยเสียงแจมใส

“เราเชื่อเปนอยางยิ่งวา คุณคงจะไมทําใหเราตองผิดหวัง”

ไชยยันตเสริม จองหนาพรานใหญนิ่ง ขณะนี้ รพินทร ไพรวัลย อัดควันบุหรี่ลึก และ
ปลอยใหมันคอยๆ ระบายออกมาทางปากและจมูก ตาสีเขมของเขา ทอดจับไปยังหัวกระทิงขนาด

ใหญซึ่งสตัฟฟติดประดับไวกับฝาผนัง

“คงไมมีอะไรขัดของไมใชหรือครับ คุณรพินทร”
ผูอํานวยการบริษัทไทยไวลดไลฟ อันเอาใจชวยคณะที่มาจากกรุงเทพฯ กลาวมาพรอม

กับหัวเราะเบาๆ

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)