Page 29 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

29

“ผมขอคํานับใหแกความเปนลูกผูชาย และความเปนนักกีฬาของคุณทังสองครับ ผมเอง

ยอมรับวาไมเคยเห็นใคร มีน้ําใจกลาหาญเด็ดเดี่ยวและกวางขวาง เหมือนอยางคุณทั้งสองเลย
โดยเฉพาะอยางยิ่ง ชาวกรุงที่มีชีวิตและสิ่งแวดลอมอยูทามกลางความสะดวกสบาย ผาสุก

นานาประการ เราเลยปญหาขอนี้ไปเสียกอนเถิด สมมติวาผมตกลงนําทางให และเราไดถึงที่นั่นโดย

ไมตายเสียกอน มิหนําซ้ํายังไดพบกับ ‘ขุมเพชรพระอุมา’ อันเปนความฝนลมๆ แลงๆ นี้ ฝายคุณอัน
เปนฝายนายทุนวาจางผม ไดคิดอะไรไวบางหรือยังวา เราจะจัดการกันอยางไร”

ม.ร.ว.เชษฐาตอบโดยไมมีการลังเลเลยวา

“ดวยเกียรติยศของลูกผูชาย ผมขอใหคํามั่นสัญญาวา โชคลาภใดๆ ก็ตาม ที่เราจะไป

ประสบพบมันในการเดินทางครั้งนี้ เราจะแบงกันออกเปนสามสวนเทาๆ กัน คือผมฝายหนึ่ง ไชย
ยันตผูยอมเสี่ยงชีวิตมาดวยฝายหนึ่ง และคุณเองในฐานะที่เปนหุนสวนรวมเปนรวมตาย เพราะ

พรานนําทางอีกฝายหนึ่ง หรือเทากับเอาสามหาร ยุติธรรมดีไหมครับ?”

จอมพรานลุกขึ้นยืน พรอมกับกมศีรษะใหเชษฐา

“นี่เปนขอเสนอที่เผื่อแผ มีน้ําใจนักกีฬาเสียยิ่งกวาที่ผมคิด และผมก็ไมเคยไดรับจากใคร
มากอนเลยในชีวิตนักลาสัตวจนๆ ปราศจากความหมายใดๆ สําหรับใครทั้งสิ้นอยางผม”

“หมายความวาคุณตกลง”

ไชยยันตรองออกมาอยางลิงโลด
“มันเปนงานชิ้นใหญที่สําคัญยิ่งในชีวิตของผมครับ ดังนั้น ขอใหผมไดมีเวลาใครครวญ

อีกสักนิด จะใหคําตอบแกพวกคุณไดภายในไมเกินสามวันนี้ กอนหนาที่ผมจะกลับไปยังสถานีดัก

สัตวของผมที่หนองน้ําแหง ผมยังพักอยูที่ตําบลนี้อีก 2-3 วัน”
ยกเวนจาก ม.ร.ว.ดาริน ผูอานหนังสือเฉยอยูในขณะนี้ ทุกชายภายในหองอันเปนฝาย

เจาภาพยืนขึ้นหมด นายอําพลผูอํานวยการบริษัทจับแขนเขาไว พรอมกับพูดอยางกระตือรือรนวา

“ถางั้นเย็นนี้ ผม คุณชาย คุณไชยยันต และคุณหญิงดาริน ขอเปนเจาภาพ เชิญคุณรวม
รับประทานอาหารเย็นที่นี่ คุณจะขัดของไหมครับ?”

“ผมตองขออภัยครับ เย็นนี้ผมบังเอิญไมวาง เพราะติดนัดเลี้ยงพวกพรานพื้นเมือง เพื่อน

เกาๆ ของผมเสียแลว นานๆ เราจะไดพบปะสังสรรครวมหมูกันเสียที และผมเองก็เปรียบเหมือน

หัวหนาของเขาเหลานั้น ไดอาศัยพึ่งพาเขาอยูเสมอ กรุณาอยาใหผมผิดนัดกับเขาเลยครับ”
“ถางั้นคุณจะใหโอกาสนี้แกเราไดเมื่อไหรครับ”

เชษฐาถามโดยเร็ว สีหนาแชมชื่นมีความหวังขึ้น

“ถึงอยางไร พวกผมก็จะตองคางพักอยูกับคุณอําพลที่นี่กอน บอกตามตรง อยูที่นี่ก็เพื่อรอ
คําตอบจากคุณนั่นแหละครับ ซัก...พรุงนี้เที่ยง คุณพอจะปลีกเวลาไดไหม?”

“ไดครับ”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)