Page 35 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

35

“ควรจะเปนเชนนั้น ลงไดตกลงกันเรียบรอยแลวอยางนี้ ก็ควรจะออกเดินทางใหเร็ว

ที่สุด”
แลวก็หันมาทางจอมพราน

“ผมจะรีบจัดการทุกสิ่งทุกอยางใหเปนไปตามขอเสนอเรียกรองของคุณเร็วที่สุด ขณะนี้

ขอใหเรามาปรึกษาเรื่องการเดินทางกันเถอะ”

เชษฐา ไชยยันต และรพินทร รวมหารือกันอยูในเวลาประมาณเกือบชั่วโมงเต็ม จอม

พรานอธิบายคราวๆ ใหทราบถึงแผนเดินทาง

“วาแตทางฝายคุณจะมีผูรวมเดินทางไปกี่คน”
ตอนหนึ่งเขาถาม

“ก็เทาที่เห็นอยูนี่แหละ ผม ไชยยันต แลวก็...นอย...งา...ผมหมายถึงดาริน”

รพินทรขัดขึ้นโดยเร็ว สีหนาเครงขรึม

“คุณมีเหตุผลอะไรที่จะกีดกันไมใหฉันไปดวย”
เสียงแหลมของหญิงสาวสวนมาในทันทีนั้น หลอนจองดวยตาเปนประกายลุกวาว ความ

ไมพอใจสําแดงชัด

“ผมไมจําเปนจะตองอธิบายเลยในขอนี้ ทุกทาน รวมทั้งตัวคุณหญิงเอง ก็นาจะเขาใจดีอยู
แลววา การเดินทางในครั้งนี้ไมไดไปปกนิก”

น้ําเสียงของเขาหวนเฉียบพอๆ กับหลอน ดารินผุดลุกขึ้นยืนในทันทีนั้น

“อยาลืมวาคุณเปนลูกจางของเรานะ”
“ใช ผมเปนลูกจาง ลูกจางที่จะตองนําทางและพิทักษชีวิตของนายจางทุกคน ที่จะเดินทาง

ไปในครั้งนี้ แตผมก็มีสิทธิในการทีจะปฏิเสธภาระหนักเกินไป นั่นก็คือการพิทักษชีวิตของผูหญิง

ดวยอีกคนหนึ่งโดยไมจําเปน”
ดารินหนาแดงก่ํา กํามือแนน จองตาเขานิ่งอยูเชนนั้น อึดใจหนึ่งก็หัวเราะแคนๆ ออกมา

เดินมาที่ราวปนไรเฟลขนาดตางๆ ที่ตั้งประดับอยูในหอง กระชากขนาด 30-30 แบบลีเวอรแอ็คชั่น

ปลิวติดมือขึ้นมากระบอกหนึ่ง ควากลองกระสุนซึ่งวางอยูในตูกระจกใกลๆ ขึ้นมาเปดชาๆ บรรจุลูก

อยางเยือกเย็นเขาไปทีละนัด ตายังมองจับอยูที่รพินทรเชนนั้น
ครั้นแลวพริบตานั้นเอง หลอนสะบัดตัวกลับหันออกไปทางหนาตาง กระชากลีเวอรหรือ

คานเหวี่ยงของไรเฟลกระบอกนั้น สงกระสุนขึ้นลําอยางรวดเร็ว แลวเสียงปนก็แผดระเบิดขึ้น

กึกกอง จากนิ้วเรียวที่แตะไก เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! สะทานไปทั้งหอง
ลูกนุนดิบพวงหนึ่งจากตนนุนที่ยืนอยูหางหนาตางบานนั้นประมาณ 40 เมตร ปลิว

กระเด็นหลุดจากขั้วไปทีละลูก ในทุกครั้งที่หลอนปลอยกระสุนออกไป

นัดสุดทาย หลอนเล็งตัดขั้วขาดหลนมาทั้งพวง

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)