Page 164 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 164

leden werd in 1992 afgesloten met getuigenissen uit Hongarije.
Het waren brieven en postkaarten die met stellige zekerheid moes-
ten bewijzen dat de zogenaamde verdwenen familieleden nog
in leven waren en in Hongarije hun weg hadden gezocht en ge-
vonden.
Pas vier jaar later ontdekte de Hongaarse politie dat die brie-
ven vals waren, figuranten de rol van de verdwenen kinderen
hadden gespeeld en er kennelijk hele scènes op het getouw wa-
ren gezet om vooral geen vragen te stellen bij de verdwijning van
de familieleden. Regisseur in dit toneelspel was dominee Andras
Pandy. Om kort te gaan, als puzzel kon het tellen.
Dat waren de gegevens waarmee ‘Susse’ Monsieur op mijn
bureau kwam. Kijk, als je een dossier zoals dat van Andras Pandy
onder ogen krijgt, kun je twee dingen doen: je zucht en legt het
links of je bekijkt het langs alle kanten en je geeft de onderzoe-
kers de ruimte om hun ding te doen. Ik heb resoluut voor dat
laatste gekozen.

Zonder lijk
De zaak-Pandy op zich was niet echt een fantastisch grote zaak,
al ging het natuurlijk wel om een man die ervan werd verdacht
meer dan de helft van zijn familie te hebben uitgemoord. Dat is
erg, maar het is ‘besloten’, er is een begin en een einde aan. We
hadden de ‘daders’, de mensen die deze moorden misschien wel
hadden gepleegd en we hadden slachtoffers die we in de brede
omgeving rond die mensen moesten zoeken. Het moeilijke, en
de grote uitdaging in deze zaak, lag in het feit dat we geen lijken
hadden. Niets is zo moeilijk als een moordzaak zonder lijk waar-
in de hoofdverdachte alles ontkent.
Daar sta je dan als onderzoeksrechter. Je hebt een dossier met
de bekentenissen van een vrouw die zegt dat zes van haar fami-
lieleden door haar vader zijn vermoord. Je hebt een hoofdver-
dachte, de vader, die volhoudt dat zijn dochter raaskalt en liegt.

164