Page 74 - Publicationa15

66 เชาวน์ กาญจนไพบูลย์

ราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 จะเห็นได้ว่าน่าจะมีความหมายที่หมายถึง

ทั้งบุคคลที่เป็นชนชาวไทยเท่านั้น เช่น หมวด 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย
ส่วนที่ 8 สิทธิและเสรีภาพในการศึกษา ส่วนที่ 9 สิทธิในการได้รับบริการ
สาธารณสุขและสวัสดิการจากรัฐ ฯลฯ และไม่จ�าต้องเป็นชนชาวไทย เช่น หมวด 3
สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย ส่วนที่ 1 บททั่วไป ส่วนที่ 2 ความเสมอภาค

ส่วนที่ 3 สิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล ส่วนที่ 6 สิทธิและเสรีภาพในการประกอบ
อาชีพ ฯลฯ อย่างไรก็ตามบทความนี้ยังมีความเห็นให้มีการแก้ไขปรับปรุงเพื่อ
ให้เกิดความชัดเจนของค�าว่า”บุคคล”ต่อไป
3.2 ปัญหาข้อจ�ากัดเสรีภาพตามมาตรา 43 ของรัฐธรรมนูญแห่ง

ราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550
จากบทบัญญัติมาตรา 43 วรรค 2 ที่ว่า “การจ�ากัดเสรีภาพตามวรรคหนึ่ง
จะกระท�ามิได้ เว้นแต่โดยอาศัยอ�านาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย เฉพาะ
เพื่อประโยชน์ในการรักษาความมั่นคงของรัฐหรือเศรษฐกิจของประเทศ การ

คุ้มครองประชาชนในด้านสาธารณูปโภค การรักษาความสงบเรียบร้อยหรือ
ศีลธรรมอันดีของประชาชน การจัดระเบียบการประกอบอาชีพ การคุ้มครอง
ผู้บริโภค การผังเมือง การรักษาทรัพยากรธรรมชาติหรือสิ่งแวดล้อม สวัสดิภาพ
ของประชาชน หรือเพื่อป้องกันการผูกขาดหรือขจัดความไม่เป็นธรรมในการ

แข่งขัน” จะเห็นได้ว่าในการจ�ากัดเสรีภาพในการประกอบอาชีพนั้น รัฐจะต้อง
ตราเป็นกฎหมาย อันเป็นเงื่อนไขที่ส�าคัญประการหนึ่งในการจ�ากัดเสรีภาพ
โดยรัฐ และนอกจากนั้นกฎหมายที่ตราขึ้นจะต้องมีเจตนารมณ์เป็นการเฉพาะ
ซึ่งนับรวมได้ 9 ประการได้แก่

1. ประโยชน์ในการรักษาความมั่นคงของรัฐหรือเศรษฐกิจของประเทศ
2. การคุ้มครองประชาชนในด้านสาธารณูปโภค
3. การรักษาความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน
4. การจัดระเบียบการประกอบอาชีพ

5. การคุ้มครองผู้บริโภค
6. การผังเมือง
7. การรักษาทรัพยากรธรรมชาติหรือสิ่งแวดล้อม

_17-0315(053-071)4.indd 66 4/27/60 BE 11:53 AM