Page 94 - Publicationa15

86 ธีระพงศ์ จิระภาค

ความชอบธรรมให้แก่การกระท�าของตน จนน�ามาซึ่งความขัดแย้งในสังคม

จากความไม่พอใจที่มีการออกกฎหมาย เพื่อเอื้อประโยชน์แก่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง
หรือกลุ่มบุคคลกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง อันส่งผลกระทบต่อประโยชน์ส่วนรวมของ
ประเทศ
รัฐธรรมนูญของประเทศไทยหลายฉบับเช่น รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักร

ไทย พุทธศักราช 2517 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540
หรือรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ถูกร่างขึ้นตาม
หลักการแห่งความเป็นประชาธิปไตย รวมถึงยังมีบทบัญญัติที่รับรองและ
คุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนซึ่งเป็นเจ้าของอ�านาจอธิปไตยที่แท้จริง

หลายประการ จึงไม่อาจกล่าวอ้างได้ว่าเหตุแห่งความขัดแย้งมากจากบทบัญญัติ
แห่งรัฐธรรมนูญที่ไม่ชอบการร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ จึงไม่ใช่แนวทางในการ
แก้ปัญหาที่ตรงจุด คงมีเพียงข้อที่ต้องพิจารณาว่ารูปแบบการเลือกตั้งแบบใด
นายกรัฐมนตรี และคณะรัฐมนตรีควรมาจากการเลือกตั้งหรือไม่ รวมถึงหลักการ

ดุลและคานอ�านาจแบบใดที่มีความเหมาะสมกับประเทศไทยมากกว่ากัน
เมื่อการแก้ไขรัฐธรรมนูญไม่ใช่แนวทางส�าคัญในการแก้ปัญหาความ
ขัดแย้งดังกล่าว มาตรการอื่นจึงควรถูกน�าขึ้นมาประกอบการพิจารณาในการ
แก้ปัญหาดังกล่าว โดยจะต้องพิจารณาถึงสาเหตุของปัญหาดังกล่าวเสียก่อน

ซึ่งจากการพิจารณาจะพบว่ามีปัญหาที่ส�าคัญหลายประการ ได้แก่
ประการแรก ความไม่ไว้วางใจตัวบุคคลที่ท�าหน้าที่ในการบริหารประเทศ
จากปัญหานี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะตามหลักการปกครองระบอบ
ประชาธิปไตยที่ผู้บริหารประเทศมาจากการเลือกตั้งนั้นย่อมมีทั้งฝ่ายที่เลือก

บุคคลดังกล่าวและไม่เลือกบุคคลดังกล่าว การยอมรับผลการเลือกตั้งจึงเป็น
สิ่งส�าคัญ
ประการที่สอง ความสงสัยถึงวิธีการด�าเนินการในการบริหารประเทศนั้น
เป็นไปตามหลักกฎหมายหรือไม่ กรณีดังกล่าวเป็นประเด็นเรื่องความโปร่งใส

ในการด�าเนินกิจการของผู้บริหารประเทศ แนวทางในการแก้ปัญหาที่มี
ประสิทธิภาพจึงเป็นการเปิดเผยแนวทางการด�าเนินงาน รวมถึงแจ้งประชาชน
ให้ทราบถึงผลดีและผลเสียของการด�าเนินการดังกล่าวโดยชัดแจ้ง นอกจากนี้

_17-0315(072-090)5.indd 86 4/27/60 BE 11:53 AM