Page 6 - เอกสารประกอบการบรรยาย หน่วยการเรียนที่ 4

พิจารณาใช้ยาปฏิชีวนะกรณีบาดแผลสัตว์กัด/คนกัด

โดยอาจให้ยาปฏิชีวนะตามบาดแผลข้อ 6)-8)

ด้านบน นาน 3-5 วัน

กรณีสุนัขกัดที่บาดแผลไม่รุนแรงควรพิจารณาใช้ penicillin V (ก)

หรือ amoxicillin (ก) นาน 3-5 วัน ซึ่งสามารถครอบคลุมเชื้อ P. multocida

ได้ โดยยาที่ไม่ออกฤทธิ์ต่อ P. multocida และ ไม่ควรใช้ในกรณีสัตว์กัด

คือ dicloxacillin, vancomycin, cephalexin, cefaclor, cefadroxil,

erythromycin และ clindamycin

อย่างไรก็ตามการให้ยาปฏิชีวนะในบาดแผลสุนัขหรือแมวกัดอาจไม่ใช่

สิ่งจ าเป็นเสมอไป ทั้งนี้เพราะงานวิจัย Cochrane systematic review (2001)

ระบุว่ามีงานวิจัย 1 เรื่องที่ให้หลักฐานว่าการใช้ยาปฏิชีวนะช่วยป้ องกันการติด

เชื้อจากการถูกคนกัด แต่ยังต้องการผลวิจัยเพิ่มเติมเพื่อยืนยันผลดังกล่าวและ

ไม่พบหลักฐานว่าการใช้ยาปฏิชีวนะมีประสิทธิผลในการป้ องกันการติดเชื้อจาก

บาดแผลแมวและสุนัขกัด ยกเว้นเมื่อถูกกัดที่มือ แต่ยังต้องการการวิจัยเพื่อเติม

เพื่อยืนยันผลดังกล่าว

ข้อควรปฏิบัติที่ส าคัญคือ การล้างแผล ล้างแผลด้วยน ้า ฟอกด้วยสบู่

หลายได้ ครั้งทันที ล้างทุกแผลและให้ลึกถึงก้นแผลอย่างน้อย 15 นาที อย่าให้

แผลช ้า ล้างสบู่ออกให้หมด เช็ดแผลด้วยน ้ายาฆ่าเชื้อ เช่น povidone iodine

หรือ hibitane in water ถ้าไม่มีให้ใช้ 70% alcohol การใช้ topical antibiotic

เช่น mupirocin (ข) อาจมีประโยชน์ในบางกรณี แต่ไม่ควรใช้เป็น routine ทั้งนี้

เพื่อคงประสิทธิผลของยาต่อเชื้อ methicillin-resistant Staphylococcus

aureus (MRSA) นอกจากนั้นบุคลากรสาธารณสุขไม่ควรใช้เอนไซม์ต้านการ

อักเสบ เช่น serratiopeptidase enzyme (น) กับบาดแผลทั่วไปในทุกกรณี

เนื่องจากขาดหลักฐานสนับสนุนประสิทธิผลของยาข้อบ่งใช้