Page 158 - Nadstaw Ucha Elżbieta Zarych_html5 bez hasła platforma dzwonek

iii
1. życie codzienne

PK – Ja prywatnie, do doktora Kurka.
BD – Znam, znam. Też do niego chodziłam, ale teraz przyjmuje tylko prywat-
nie, a z emerytury nie mogę sobie na to pozwolić, bo nie dość, że wizyty, to
potem i leki są na 100% i badania. A jeszcze mam ............................. , to też trzeba
leczyć.
PK – Ale przyjmuje też teraz w przychodni na Miodowej, od niedawna.
BD – Co ........................ pani mówi! Bo to był najlepszy lekarz i chętnie bym się
przeniosła. Ale kolejki pewnie straszne i terminy na następny rok.
PK – To mój kuzyn. Jeśli pani chce, to go poproszę, żeby przyjął ..........................
pacjentkę. Tylko proszę mi podać nazwisko i telefon.

BD – Nie wiem, jak pani dziękować, ........................ ! Barbara Dąbrowska, a tu jest
mój numer.
PK – Bardzo mi miło. Ja jestem Patrycja Kurek i też zostawię pani numer,
jakby co.
KK – Skoro się już sobie przedstawiamy, to ja się nazywam Kazimierz Ko-
złowski. Może w poczekalni trzeba swoje odsiedzieć, ale nawet się tego nie
spodziewałem, że można tu poznać tak .......................... panie i tak miło i poży-
tecznie spędzić czas.
Pielęgniarka – Pan Kozłowski proszony do gabinetu!
PK – Pana kolej! To kiedy pan wyjdzie, panie Kazimierzu, to proszę poczekać.
I ja państwa ............................... , jak obiecałam.
BD – Proszę nie zapomnieć o ................ na Wąską!
KK – Pamiętam, pamiętam, pani Barbaro! Na pewno wezmę.
BD – A czy kiedy wejdę, ............... pani uwagę na moją kurtkę?
PK – Oczywiście, przypilnuję.
BD – Bardzo pani miła. Dziękuję!
PK – Nie ma ........ co. Trzeba sobie przecież pomagać.

b) Porównaj uzupełniony tekst z jego transkrypcją i popraw błędnie zapisane wyrazy.

Ćwiczenie 40.6

Wypowiedz się pisemnie na temat stwierdzenia Patrycji Kurek, że „trzeba sobie
przecież pomagać”,
a) odnosząc się do treści nagrania i zaprezentowanej sytuacji.
b) odnosząc się do własnych doświadczeń.

157