Page 313 - Jezyk_kluczem_do_kraju_t2_ebook_no security

VI. Gramatyka
12. W tysięcznym ósmym roku doszło do konfliktu zbrojnego między
władcami sąsiednich księstw, w wyniku czego życie straciło prawie
siedem i pół tysięcy ludzi.
13. Uczelniom publicznym ubyło pięć i czterdzieści trzy setne procenta
studentów w stosunku do roku akademickiego dwa tysiące dwunastego
– dwa tysiące trzynastego.
14. Dzisiaj jest czternastego maja dwutysięcznego piętnastego roku.

Ćwiczenia z liczebnikami znajdują się także w rozdz. II ćw. 38; rozdz. V
ćw. 42.

4. oDmiana Polskich imion i nazWisk

Imiona
1. Polskie imiona żeńskie kończą się na -a i ich odmiana nie sprawia
większych trudności, odmieniają się tak jak rzeczowniki.
Warto pamiętać o imionach kończących się na -ja i -ia, w których od-
mianie mają zastosowanie zasady ortograficzne rzeczowników koń-
czących się na -ja i -ia, a więc np. Kaja – (D., c., msc.) Kai, Anastazja
– (D. c., msc.) Anastazji.

2. Wśród polskich imion męskich warto pamiętać o grupie imion, takich
jak hugo, Bruno, iwo, apollo, które odmieniają się w nietypowy spo-
sób, z rozszerzeniem, tj. (D., B.) Brunona, Hugona, Iwona, Apollina;
(c.) Brunonowi, Hugonowi, Iwonowi, Apollinowi, (n.) Brunonem, Hugo-
nem, Iwonem, Apollinem, (Msc.) Brunonie, Hugonie, Iwonie, Apollinie itp.
Uwaga!
należy zwracać uwagę na poprawną formę wołacza, gdyż często błędnie
używa się mianownika, a więc Basia, Jan, Katarzyna, Tomek – (W.) Basiu!,
Janie!, Katarzyno!, Tomku!
Nazwiska
1. Nazwiska żeńskie
a) mające formę przymiotnikową
• kończące się na -ska, -cka, -dzka lub -a o znaczeniu przymiotni-
ka, odmieniają się jak przymiotniki, np. miła pani Malinowska –
(D., C.) miłej pani Malinowskiej, (B.) miłą panią Malinowską; zna-
na pani Biała – (D., C.) znanej pani Białej, (B.) znaną panią Białą

313