Page 239 - Bogusław Kubiak_Podroze po Polsce_Flipbook na dzwonek_pl

KLUCZ

zamroczyć, oszołomić; czereda – gromada, chmara; głębina – odmęt, otchłań; wchłonąć – wciągnąć, zabrać; odcień
– zabarwienie, barwa
XVIII.
1 Z A D O Ś Ć U C Z Y N I E N I E
2 E N K L A W A
3 P O D Z A M C Z E
4 R E K O N E S A N S
5 K O N N O
6 W O J A K
7 F I O R D
8 D R W A L
9 A K W E N
10 K A M I E N I C Z K A
11 T W I E R D Z A
12 Z L O T
13 W A Ł Ó W K A
14 S T A R Ó W K A

IX. KOŁOBRZEG − DUMNA PERŁA BAŁTYKU
I. Kołobrzeg – miasto w północno-zachodniej Polsce, w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie
kołobrzeskim, na Pomorzu Zachodnim, u ujścia rzeki Parsęty, nad Zatoką Pomorską.
II. Herb Kołobrzegu łączy w sobie dwa herby, którymi miasto niegdyś się posługiwało. Pierwszym były dwa skrzyżowane
pastorały na falach morza, nad którymi wznosiła się infuła biskupia (nakrycie głowy), symbol biskupów kamieńskich,
do których Kołobrzeg należał do 1534 roku. Drugim herbem od 1653 roku była tarcza podzielona na trzy pola, gdzie
pole górne dodatkowo podzielono pionową linią. Górne podzielone pole przedstawia panew i dwa skrzyżowane haki na
czerwonym tle. Na polu środkowym widzimy trzy baszty w obrębie blankowanych murów z otwartymi bramami w białym
tle, a na dolnym dwa łabędzie. Narzędzia przedstawione w górnej części herbu symbolizują sztukę warzenia soli oraz
sól jako symbol zamożności Kołobrzegu. Mury z wieżami uwieczniają miasto jako twierdzę i port. Łabędzie to symbol
kołobrzeskich żeglarzy i kupców z czasów średniowiecza. Obecny herb stanowi połączenie obu herbów. Na tarczy
herbowej z lewej strony znajduje się pierwszy, a z prawej strony drugi herb miasta. Całość łączy dolna część, na której
5
umieszczono fale morskie, po których płyną łabędzie i spośród których wychodzą pastorały.
III.
borowina − odmiana torfu; muł otrzymywany z tego torfu, mający zastosowanie w lecznictwie
bryza − wiatr nad wybrzeżem morskim, w dzień wiejący w stronę lądu, w nocy na odwrót
cacko − niewielki przedmiot artystyczny precyzyjnie wykonany
gratka − dobra okazja, sposobność; pomyślna okoliczność, niespodziewana przyjemność lub korzyść
jod − pierwiastek chemiczny, ciało stałe o metalicznym połysku; stosowany w lecznictwie i przemyśle
kręgielnia − pomieszczenie do gry w kręgle, z urządzeniem do ustawiania figur i torem do toczenia kul; też: samo to
urządzenie z torem
majestat − dostojeństwo, powaga; okazałość, wspaniałość
nękać − ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić kogoś; dokuczać komuś, nie dawać spokoju
okalać − otaczać dookoła; rozciągać się dookoła czegoś
oręż − narzędzie walki, broń, uzbrojenie; środki wykorzystywane do pokonania kogoś lub czegoś
ożywczy − pobudzający do życia; krzepiący, orzeźwiający, rześki
pietyzm − poszanowanie kogoś lub czegoś, połączone z uwielbieniem; cześć
pożoga − wielki ogień, pożar ogarniający dużą przestrzeń; dramatyczne wydarzenia przynoszące wiele zniszczeń
i cierpień
solanka − źródło mineralne zawierające rozpuszczoną sól kamienną oraz pewne ilości bromu i jodu
sowicie − znacznie, obficie, bogato
zawierucha − silny wicher, zwykle połączony z opadami śniegu lub (rzadziej) deszczu; zawieja; przen. wojna, rozruchy,
zamieszki
IV. | a – 4 | b – 5 | c – 1 | d – 6 | e – 2 | f – 7 | g – 3 |
V. | 1.− b | 2. – b | 3. – a | 4. – a | 5. – c | 6. – b | 7. − c |

5 Opisy herbów przedstawione są zgodnie z zasadami heraldyki (tzw. blazonowanie). Herb tradycyjnie opisuje się z perspek-
tywy rycerza ukrytego za tarczą.

237