Page 12 - คน ๒ ภพ
P. 12

ปอ ปาลิตา                       13


          วิญญาณจะต้องถูกพามาเส้นทางนี้ เพื่อไปนรกภูมิรับการพิจารณา                                  เมืองนรกไม่มีกลางวัน ไม่มีกลางคืน ไม่มีลม ไม่มีแสงแดด ไม่มีฝนตก

          เรื่องบุญกรรมที่ได้กระท�าขณะมีชีวิต เมื่อเข้าเขตนรกอากาศยิ่งร้อน                           สภาพแวดล้อมคงที่ด้วยท้องฟ้าแดงฉานและอากาศร้อนจนแทบจะ

          ระอุมากกว่านี้                                                                             ทนไม่ไหว…”
                  “วิญญาณทุกดวงจะสัมผัสรู้ความร้อนนี้แตกต่างกันไป                                            สัตว์นรกที่กรรมหนักประเภทฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ด้วยความ

          แล้วแต่กรรมที่ก่อ” เสียงยมทูตกังวาน “กรรมหนักจะร้อนมากจน                                   จงใจอย่างโหดเหี้ยมอ�ามหิต พวกข่มขืนแล้วฆ่า จะถูกลงโทษในหลุม

          ร่างกายลุกไหม้ พื้นดินก็ร้อนเหมือนเหยียบบนถ่านไฟแดงๆ ถ้า                                   ขนาดยักษ์ที่ลึกลงไปไม่สิ้นสุด ไม่มีทางหลบหนีขึ้นมาได้

          กรรมไม่หนักจะรู้สึกร้อนเพียงเหงื่อไหลตลอดเวลา…”                                                    แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีสัตว์นรกที่รับโทษทัณฑ์ไม่มาก แอบ
                  ธวัชชัยในร่างเด็กน้อยเล่าต่อว่า เขาถูกน�าไปพบกับยมบาล                              หลบซ่อนปะปนกับวิญญาณที่ได้กลับมาเกิดใหม่ แล้วไปก่อกรรม

          ในห้องโถงกว้างใหญ่ พญามัจจุราชแต่งกายด้วยชุดสีด�าแบบคน                                     ท�าเข็ญถึงขั้นชั่วช้าเลวทรามตามสันดาน โดยไม่หวาดกลัวเข็ดหลาบ

          ทั่วไป ไม่ได้สวมชฎาหรือแต่งองค์ทรงเครื่องระยิบระยับเหมือนที่                               กับสภาพความทุกข์ทรมานที่ได้รับ จนพวกนี้ถูกเรียกว่าเป็นสัตว์
          เห็นในหนังหรือละคร ท่านกล่าวสั้นๆ ว่าให้ธวัชชัยบอกชื่อบอก                                  นรกมาเกิด

          นามสกุล บอกเหตุที่ตาย แล้วเลขาฯ สองคนของท่านก็ตรวจดูใน                                             “ขอโทษนะคะ คุณธวัชชัยเสียไปนานหรือยังคะ” หมอ

          บัญชีมรณะว่า ที่ธวัชชัยพูดนั้นตรงกับในบัญชีหรือไม่                                         นีรชากล่าวถามอรุณี
                  ขณะมีชีวิตธวัชชัยไม่ใช่คนใจบาปหยาบช้า มีจิตใจอ่อน                                          “ตั้งแต่ปี ๒๕๔๑ ค่ะ ถึงวันนี้ก็ ๒๑ ปีแล้ว”

          โยน ท�าแต่สิ่งดีซึ่งเป็นบุญกุศล กรรมที่เคยสร้างไว้มีเพียงเล็กน้อย                                  “ตอนเสียคุณธวัชชัยอายุเท่าไหร่คะ”

          และไม่ใช่กรรมหนัก เขาจึงไม่ต้องรับโทษทัณฑ์ แต่ต้องอยู่ในเมือง                                      “สามสิบค่ะ พี่วัชอายุมากกว่าดิฉัน ๕ ปี” หญิงกลางคน
          นรกเป็นเวลา ๗ วัน เพื่อให้เห็นสภาพความทุกข์ทรมานแสนสาหัส                                   ตอบแผ่วเบา “ตอนพี่วัชเสียดิฉันเบญจเพสพอดี น้องพิมก็เพิ่งเกิด

          ของวิญญาณหรือสัตว์นรก ที่ได้รับโทษจากการก่อกรรมท�าเข็ญใน                                   ได้ ๓ เดือน”

          ลักษณะต่างๆ เขาจึงจะได้กลับไปเกิดใหม่                                                              นายแพทย์เกียรติพงศ์นั่งนับนิ้วตนเอง
                  “เวลา ๗ วันในเมืองนรกเท่ากับ ๗ ปีเมืองมนุษย์” เด็ก                                         “ถ้าคุณธวัชชัยยังอยู่ ตอนนี้จะอายุ ๕๑ คุณอรุณีก็ ๔๖…”

          ชายกิตติชัยพูดพลางกวาดตาไปรอบบ้าน “ผมได้รู้เห็นว่านรกมีอยู่                                        อรุณีมองหมอเกียรติพงศ์

          จริงๆ นรกทุกขุมจะลงโทษวิญญาณคนตายตลอดเวลา ไม่มีหยุดพัก                                             “ค่ะ ปีนี้ดิฉัน ๔๖”
   7   8   9   10   11   12   13   14   15