Page 8 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 8

8                       รักที่สุด สุดที่รัก                                                                          ปอ ปาลิตา                        9


          บ่ายวันนั้น อนุวัฒน์ลืมตาขึ้นพบตัวเองนอนอยู่บนเตียง                                        คนรู้จัก เพราะไม่พบหลักฐานใดๆ ให้ติดต่อได้ แม้แต่บัตร

          ซึ่งหัวเตียงยกสูงขึ้นเล็กน้อย หลังมือซ้ายมีสายน�้าเกลือโยงไป                               ประชาชนก็ไม่มี
          ยังขวดแก้วที่แขวนกับเสาเหล็ก แขนขวาพันผ้าตั้งแต่มือจนถึง                                           “ทางเรายังไม่ทราบชื่อและที่อยู่ของคุณค่ะ คุณหมอสั่ง

          โคนแขน ขาซ้ายใส่เฝือกแข็ง คอสวมซอฟต์ คอลล่าร์ ซัพพอร์ต                                     ให้รอจนกว่าคุณดีขึ้นแล้วค่อยสอบถาม เพื่อบันทึกลงเวช

          หรือเฝือกอ่อน ศีรษะโพกด้วยผ้าพันแผล                                                        ระเบียน”

                  เขาค่อยๆ หันหน้ามองช้าๆ ไปรอบห้องที่สภาพค่อน                                               อนุวัฒน์รู้สึกถูกชะตาและพอใจอัธยาศัยพยาบาลสาว
          ข้างเก่า หน้าต่างแบบโบราณชนิดบานไม้ผลักออกสองข้างแล้ว                                      คนนี้ นอกจากเธอจะสวยมีเสน่ห์แล้ว ยังพูดจาอย่างยิ้มแย้มเป็น

          ใช้ขอสับไว้ ทั้งห้องมีคนไข้ชายอยู่หลายเตียง                                                กันเองอีกด้วย

                  พยาบาลคนหนึ่งก�าลังวัดไข้และวัดความดันโลหิตผู้                                             "ผมชื่ออนุวัฒน์ครับ" พยายามพูดเสียงดังให้ได้ยินชัด

          ป่วยแต่ละคน สักครู่ใหญ่ๆ จึงมาถึงเตียงของเขา พยาบาลสาว                                     "พอดีบัตรประชาชนผมอยู่ที่ออฟฟิศ ไม่ได้เอาติดตัวมา เอ้อ - ที่
          ก็ยิ้มให้                                                                                  นี่โรงพยาบาลอะไรครับ"

                  "สวัสดีค่ะ วัดไข้วัดความดันหน่อยนะคะ”                                                      "โรงพยาบาลอุตรดิตถ์ค่ะ"

                  “เกิดอะไรขึ้นกับผมครับ” อนุวัฒน์เอ่ยถามเสียงอู้อี้                                         “อะไรนะครับ!!!” เขาโพล่งออกมาดังๆ ลืมความเจ็บ
          แผ่วเบา รู้สึกเจ็บระบมที่ใบหน้า                                                            ปวดบนใบหน้าไปชั่วขณะ “ที่นี่โรงพยาบาลอุตรดิตถ์..."

                  สาวสวยชุดขาวอายุ ๒๓ ปีวัดไข้วัดความดันโลหิตจน                                              วรัญญาหัวเราะ

          เสร็จ จึงอธิบายว่าเขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์และหมดสติไป                                            “ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจเลยค่ะ คุณพูดซะดังเชียว”
          นานถึง ๙ วัน เพิ่งรู้สึกตัวเมื่อวานนี้ เมื่อเอกซเรย์สมองพบว่า                                      คนไข้หนุ่มท�าตาเหลือก

          บางส่วนที่ได้รับการกระทบกระเทือนดีขึ้น แต่หมอต้องเฝ้าดู                                            “ตกใจซีครับ ผมจ�าได้ว่าผมอยู่ที่กรุงเทพฯ แล้วท�าไม

          อาการต่อไป จึงให้เขาออกจากห้องไอซียูมาพักฟื้นที่อาคารผู้                                   จู่ๆ ถึงมาโผล่ที่นี่ได้”
          ป่วยชายหลังนี้                                                                                     คราวนี้พยาบาลสาวนิ่งไปชั่วขณะ เข้าใจว่าสมองของ

                  พยาบาลสาวซึ่งป้ายโลหะที่เสื้อระบุชื่อ วรัญญา สินธุ                                 เขายังมีผลกระทบจากอุบัติเหตุอยู่

          ชัย บอกว่าทางโรงพยาบาลไม่สามารถติดต่อญาติของเขาหรือ                                                “คุณอนุวัฒน์พักผ่อนเถอะค่ะ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย อ้อ
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13