Page 107 - ประวัติศาสตร์จานเดียวพม่า
P. 107
พม่าเสียเมือง
ต้องขออนุญาตตั้งชื่อตอนโดยหยิบเอาชื่อผลงานคลาสสิก
ของ อาจารย์ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๑๒ มาใช้สักหน่อย
เพราะไม่เห็นจะมีคำาไหนจะตรงประเด็นเท่ากับสำานวนของท่านอีกแล้วกับ
ประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่งที่ชาวพม่าไม่อยากจดจำา ก็คงเหมือนกับที่คนไทยเอง
ก็ไม่ค่อยอยากจะจดจำาเรื่องราวครั้งเสียกรุงทั้งสองครั้งนั้นกระมัง
หลังสงครามกับอังกฤษครั้งที่สาม พม่าต้องเสียดินแดนทางตอนใต้
ไป แม้พม่าจะยังไม่ได้ถูกกลืนกินหมดทั้งประเทศ แต่ในทางพฤตินัยแล้วก็
แทบไม่ต่างจากการตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ รัฐบาลกลางของพม่าแทบ
ไม่มีอำานาจใดๆ ขนาดพระเจ้ามินดงยังต้องขอนุญาตข้าหลวงอังกฤษเสีย
ก่อนที่จะเสด็จมานมัสการพระมหาเจดีย์ชเวดากองที่กรุงย่างกุ้ง พระราช
อำานาจของพระองค์ยังคงใช้ได้เพียงแค่ในพระนครมัณฑะเลย์และพม่าตอน
บน ไม่ต่างอะไรกับการถูกจองจำาบนแผ่นดินของพระองค์เอง
หากยังจำากรณีที่ข้าหลวงหรือตัวแทนของอังกฤษเคยบ่นถึง
ธรรมเนียมการเข้าเฝ้ากษัตริย์ของพม่าได้ เรื่องการหมอบคลานและต้อง
ถอดรองเท้าทุกครั้งเมื่อเข้าสู่เขตพระราชฐาน เรื่องนี้ถูกหยิบมาเป็นประเด็น
อีกครั้งเหมือนจงใจจะหาเรื่อง ช่วงปลายรัชสมัยพระเจ้ามินดง ราวปี พ.ศ.
๙๙
