Page 71 - 16_การรกษาความปลอดภย_Neat

๖๔

ÃÐàºÕº

Ç‹Ò´ŒÇ¡ÒÃÃÑ¡ÉÒ¤ÇÒÁÅѺ¢Í§·Ò§ÃÒª¡ÒÃ
¾.È. òõôô

โดยที่เปนการสมควรใหมีระเบียบวาดวยการรักษาความลับของทางราชการ

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๑๖ และมาตรา ๒๖ วรรคหา แหงพระราชบัญญัติ
ขอมูลขาวสารของราชการ พ.ศ. ๒๕๔๐ อันเปนพระราชบัญญัติที่มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับ
การจํากัดสิทธิ และเสรีภาพของบุคคลในการรับรูขอมูลขาวสารของราชการ ซึ่งมาตรา ๕๘

และมาตรา ๒๙ ของรัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทยบัญญัติใหกระทําได โดยอาศัยอํานาจ
ของกฎหมายคณะรัฐมนตรีจึงมีมติใหวางระเบียบไว ดังตอไปนี้
¢ŒÍ ñ ระเบียบนี้เรียกวา “ระเบียบวาดวยการรักษาความลับของทางราชการ
พ.ศ. ๒๕๔๔”

¢ŒÍ ò ระเบียบนี้ใหใชบังคับเมื่อพนกําหนดหนึ่งรอยยี่สิบวันนับแตวันประกาศ
ในราชกิจจานุเบกษา เปนตนไป
¢ŒÍ ó บรรดาระเบียบ ขอบังคับ มติคณะรัฐมนตรี และคําสั่งอื่นใด ในสวนที่กําหนด
ไวแลวในระเบียบนี้ หรือซึ่งขัดหรือแยงกับระเบียบนี้ ใหใชระเบียบนี้แทน
¢ŒÍ ô ใหนายกรัฐมนตรีรักษาการตามระเบียบนี้

ËÁÇ´ ñ
º··ÑèÇä»

¢ŒÍ õ ในระเบียบนี้

“ขอมูลขาวสารลับ” หมายความวา ขอมูลขาวสารตามมาตรา ๑๔ หรือ
มาตรา ๑๕ ที่มีคําสั่งไมใหเปดเผยและอยูในความครอบครองหรือควบคุมดูแลของหนวยงานของรัฐ
ไมวาจะเปนเรื่องที่เกี่ยวกับการดําเนินงานของรัฐหรือที่เกี่ยวกับเอกชนซึ่งมีการกําหนดใหมีชั้นความลับ
เปน ชั้นลับ ชั้นลับมาก หรือชั้นลับที่สุด ตามระเบียบนี้โดยคํานึงถึงการปฏิบัติหนาที่ของหนวยงาน

ของรัฐและประโยชนแหงรัฐประกอบกัน