Page 34 - कबिता संग्रह.docx
P. 34
उकाल ओरालो खाल खु टा
आफै टपेर खाएका ती आँप , सु ् तला , अ बा
तजु , जामुन , एेसेलु , काफल
अनी हात मुख कालै बनाएर खाएको चौतार , कमु
अनी कपडा मा धुलो पुछेर खाएको ख यू का दाना
कती वाद लो ह यो हगी
ु
हन त तमी आजकल शहर मा ब छौ
ु
त ा छोरा छोर ह
आईस म र के क मन पराँऊन बा य छन ्
सहरमा यी चीजह फ दैनन
क दा पानी त ओइल सके को ह छ
ु
कनक कनक
वचरा त ा छोरा छोर ह
पोहोर साल दश मा गाँऊ आँउदा क ी खुशी थए
उ नह अ बा बोट बाट आफै टपेर खाँदै गदा
संसार िजतेको आभाष उनको आँखामा देख थ
वचराह लाई गाँउमै राखेको भए
गाँउ पाखामा फ ने सबै कसीमका फलह चा थे आफै टपेर
मुहान बाट न क एको पानी अंजुल ले प थे होला
तेसैले मलाई ला यो गाँऊ छाडेर कतै तमीले ग ती गरेउ क ?
आ नो पन बस र आजकल शहर मा ब छौ
आ नो लोभ ला दो क ृ त र व छ हावाको पस
थाहा पाएनन ् त ा स तानह
क ु लमा बदा हँदा शहरको एउटा ब दकोठा मा
ु
दन बताऊने बचरा त ा छोरा छोर ह
कै द ज तै !
प जडाको चरा ज तै !
बाँधेर राखेको पशु ज तै !
उ न देउ उ नह लाई
हला मे भएर खे न देउ
आ नै गाँउमा वत भएर भर पाखामा दुगुन देउ
तमीले सो नु पद न आफै बाँ ने छन ् वत भएर !
वत ता त दन सके नौ
अ के दन सकौला खै ?
तेसैले तेसैले
तमीलाई फे र भ न मन ला यो
गाँऊ छाडेर कतै तमीले ग ती गरेउ क ?
गाँऊ छाडेर कतै तमीले ग ती गरेउ क ?
बाबुराम प थी " गु मेल "
त घास गु मी
